Śmiać mi się chce. Moje nastawienie do świata jest bezsensowne. Widzę tylko bezsens wokół mnie, środowiska całego, wszelkiej działalności i poglądów. Najbardziej bezsensu, choć zarazem miłe jest to, że z tego wszystkiego śmiać mi się chce. Śmiać mi się chce najbardziej z siebie i z ludzi pyszałkowatych i nieszczęśliwych; tych którzy szukają sensu, którego nie ma; tych którzy wierzą w sens, którzy cierpią z powodu zauważenia w życiu bezsensu i chcący nabyć sensu, zamiast radować się nim. Lubię świat i swoje życie ze względu na całkowity bezsens. Nie mam żalu do nikogo i do siebie, bo to bezsensu. Bezsens miłości i nienawiści. Bezsens pomocy i krzywdy. Bezsens radością życia!!! Pozdrawiam was, niech wiedzie się wam dobrze i bądźcie szczęśliwi; choć to równie bezsensu jak bycie zrozpaczonym.
