borderka

Jestem na tym forum od niedawna.Od niedawna też uczęszczam na terapię. Wg psychologa to borderline, wg mnie to zawsze był trudny charakter, zbyt trudny. Od kiedy usłyszałam tę diagnozę, jeszcze nie wiem czy słuszną, chociaż z tego co czytam to w większości wszystko się zgadza, bardzo dużo zaczęłam się zastanawiać właśnie nad macierzyństwem. Jestem w tym momencie w trakcie starań o dziecko. Sama na terapii stwierdziłam, że nie chcę zostać dla mojego dziecka i męża katem i dlatego podjęłam leczenie. A jak tak czytam ten watek to zastanawiam się czy może powinnam zaprzestać starań? Ale jak nie teraz to kiedy? Jak będę miała 35-40 lat? W naszym związku to mąż bardziej chce, a ja mu wtóruję, bo wiem, że z biologicznego punktu widzenia teraz jest ten czas. Już właściwie dobiegam do mety tego najlepszego czasu "biologicznego". Obawiam się, że moje dziecko będzie z jednej strony wytresowane przez autorytarną mamusię, z drugiej będzie rozpieszczone przez mamusię kochającą najmocniej na świecie i okazującą uczucia aż nadto wylewnie, z kolejnej strony będzie blokowane przez mamusię, która nigdzie dziecku nie pozwoli się oddalać, bo przecież tyle zła je może spotkać, a z jeszcze następnej będzie w pełni kontrolowane przez mamusię SSmana. Matko, sama nie wiem... ale gdzie w tym jestem ja? Przecież chcę mieć to dziecko. Przepraszam, ale tyle myśli się kłębi w mojej głowie, że nie potrafię tego wszystkiego dokładnie opisać...