Kamulka84

1. Beck Aaron „Terapia poznawcza zaburzeń osobowości”, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2005 2. Cantelmi Tonino, Orlando Francesca „Przekroczyć narcyzm”, Wydawnictwo Salwator 2007 3. Cierpiałkowska Lidia „Psychologia zaburzeń osobowości”, Wydawnictwo Naukowe UAM 2004 4. Dessuant Pierre „Narcyzm – przegląd koncepcji psychoanalitycznych”, GWP 2005 5. Jakubik Andrzej „Zaburzenia osobowości”, PZWL 2003 6. Kernberg Otto „Związki miłosne”, Zysk i S-ka 1998 7. Lowen Alexander „Narcyzm – zaprzeczenie prawdziwemu Ja”, Santorski&Co 1995 8. MCWilliams Nancy „Diagnoza psychoanalityczna”, GWP 2009 9. Millon T., Davis R. „Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie”, Instytut Psychologii Zdrowia PTP 2005 10. Pospiszyl Kazimierz „Narcyzm – drogi i bezdroża miłości własnej, WsiP 1995 11. Rohr Heinz Peter „Narcyzm – zaklęte Ja”, W drodze 2007

Dlugo... kilka lat... i to nie jest tak, że mnie nie ciągnie i że nie myślę o tym w chwilach kryzysu i że walka wygrana na dobre. Staram się po prostu rozmawiać z ludźmi, na terapii i wyobrażać sobie, jak się czuję po cięciu - czyli poczucie winy i jeszcze większa nienawiść do siebie. Na razie działa...

Tak, jestem w terapii i mam za sobą problem z cięciem się. Już tego nie robię - bo zrozumiałam dlaczego to robiłam. Był to dla mnie sposób na rozładowanie napięcia, na wyrażenie nienawiści do siebie, na przeżywanie samotności i smutku, a wszystko po to, by umiejscowić ból psychiczny w jednym miejscu i uciec od przeżywania emocji. Ból fizyczny łatwiej ogarnąć, pojąć i łatwiej się nim zająć i zaopiekować. Ale ból psychiczny wcale nie mija, wręcz przeciwnie, potęguje się i robi się z tego błędne koło.

Ja też jestem z Koszalina

Samookaleczenia są po coś, coś nam dają, coś zastępują, rozładowują napięcie, są wyrazem nienawiści do siebie. Ważne jest, by zrozumieć po co się to robi i co nam to daje. Ale to na terapię. I to jak najszybciej, bo blizny zostają na całe życie...

Witam:) Mam na imię Kamila, mam 27 lat. Mam za sobą kilka epizodów depresyjnych, mam także stwierdzoną osobowość unikającą. Interesuję się też psychologią.

Ukazała się na rynku moja książka "Po prostu mnie przytul" „Po prostu mnie przytul” to realistyczne studium zmagań młodziutkiej dziewczyny z depresją. Bohaterka walczy z własną niemocą, bezsilnością, ograniczeniami wynikającymi zarówno z choroby, jak i niedojrzałej jeszcze osobowości. Objawy przedstawione w utworze są głęboko zaawansowane, a sposób prowadzenia narracji oddaje w pełni widzenie świata, własnego „ja” i swoich możliwości przez osobę depresyjną. Autodestrukcja, autoagresja – pokazana przez sposób dokonywania samouszkodzeń, walki z jedzeniem, próby samobójcze – to wszystko przeraża swoją realnością. Utwór nie przygniata jednak czytelnika. Niesie ze sobą nadzieję na przyszłość, wiarę w drugiego człowieka, chęć życia, walki i nadania swojemu życiu sensu. Pokazuje, że droga ku temu jest długa, trudna, ale możliwa. http://zaczytani.pl/ksiazka/po_prostu_mnie_przytul,druk