Lenakij

Czy tylko mi się wydaje, czy wszyscy mają gdzieś kiedy mówię co czuje i że już nie daje rady, czy może przesadzam..?

Witam. Mam podejrzenie że choruje na nerwicę lękową, ponieważ wszystkie objawy pasują do tej choroby. Mam problemy z zaśnięciem, przed snem biję się z myślami i jest to bardzo męczące. Straciłam sens życia i cel do którego kiedyś dążyłam, nic mnie nie cieszy. Do tego zauważyłam że ostatnio za bardzo przejmuje się zdaniem i opinią innych. Mam też problem z porozumieniem się z rodzicami. Nie jestem przekonana, bym mogła z rodzicami normalnie rozmawiać, mam opory co do zwierzania się im z moich problemów, bo czuję że oni nie traktują mnie poważnie. Wydaję mi się że może to być przyczyną również traumy przeżytej w przeszłości, gdy w szkole mi dokuczali a ja byłam sama. Co mam zrobić by znów się czuć tak jak kiedyś, dobrze i odnaleść szczęście?

Właśnie moja przyjaciółka bardzo duzo mi pomaga i wspiera, mówi bym poszła do specjalisty i poleciła mi tą stronę. lecz nadal ze mną jest coś nie tak..

Też o tym myślałam, a co do rodziców nie umiem z nimi rozmawiać czuję że byłoby mi lepiej porozmawiać z kimś innym o moim problemie

Witam, mam problem. Od jakiegoś czasu a właściwie od roku nie jest ze mną dobrze. Zachowuje się inaczej niż kiedyś. Na początku myślałam że to przez naukę i nową szkołę w której niezbyt dobrze sobie radziłam. to jest przyczyna mojego zachowania lecz nie główna. Są wakacje, zdałam a dalej czuję się nieswojo. Nie czuje tej radości z wakacji i wolności, za to czuje tęsknotę tylko nie wiem za czym, a także ucisk w klatce piersiowej. Jakoś nie do końca potrafię dogadać się z rodzicami, wiem że ja też nie jestem bez winy czasem zachowuje się nieodpowiednio, ale nie umiem się im zwierzyć, porozmawiać, brakuje mi tego. Czuje że mi czegoś brakuje lecz nie wiem czego. mam też czasem problemy z zaśnięciem. Gdy się kładę mam duży natłok myśli w głowie niekoniecznie są one przyjemne to mnie męczy. Do tego powoli wszystko traci sens to co robię itp, nie mam w ogóle celu, kiedyś miałam go teraz już go nie ma, tak jakby w ogóle go nie było. Powinnam się cieszyć i doceniać że w życiu trafiła mi się prawdziwa niefałszywa przyjaźń na którą mogę liczyć i za to jestem bardzo wdzieczna, ale czuję że brakuje mi czegoś jeszcze jest inaczej. Czy ktoś mógłby mi pomóc? Chciałabym czuć się jak dawniej, czyli dobrze i odzyskać sens.