neina

ja jestem raczej za gromadnym spotkaniem

więcej mozliwości

więcej pomysłowości może i o wiele więcej niż tak sam na sam

ale kazdy lubi co lubi :)

neina masz parę info

 

http://mazowsze.ngo.pl/x/285739;jsessionid=5DDCF5AC4899FC9A6AAD93F31FF6E8A8

 

http://www.hipnoterapia.eu/terapeuci.php?id=19

a dziękować

sadze ze jest sposób lepszy nawet niż lekarz

zresztą ja im nie ufam

czasem zdarza się tak że w życiu zapetlamy się w dziwne historie z ludźmi

potem załuje sie tego i owego

czasem jednak osoby deklarujące swoje oddanie są takimi tylko trzeba brać pod uwagę poprawkę na to że skoro ja nie wierzę sensownie to normalne staje się że nie potrafię uwierzyć w to jak innym na nas zależy

chyba że to osoba która kiedyś zawiodła to kipsko

generalnie chyba ratunek jest w nas czasem trzeba bynajmniej mi poudawać że nie mam tej całej deprechy (jestem w trakcie )

obecnie jest mi miłość obojętna

spokój to jest coś

zapewne czas cały się wytwarzają negatywne zdarzenia trwające od"nie pamiętamy kiedy " i co byłopowodem"_

trafione zatopione z tym że

generalnie wydaje mi się wówczas że ja sama nie odczuwam przy tym jakiegoś żalu czy jakiś przykro-smutnych myśli

raczej jako jakiś nieudany wymuszony czyiś "gest"

sądzę ze na czasie wyniknie -czyli kiedy

a gdzie oj nie wiem gdzieś może by gdzie czuć się będzie można swobodnie w plenerze na wolnej przestrzeni byle było gdzie uśiąść

niech będzie to godzinne nawet spotkanie

choć szczerze ja się "boję";)

18 19 lipca czy jak...

ja niestety pracuje ale weeka mam wolnego:]

no już tak bym nie nihilizowała aczkolwiek jest trudno nawet pomysleć o jakiejs całości i sensie

ale się jest to już/jeszcze coś przecież

jeśli ja mam się zdeklarować to powiem tak nie wiem jak mi grafil w nowej pracy ułożą

może się uda jakoś z Wami spotkać

czyli że jak co mam poprośbie czy po groźbie

nie trzymajcie mnie w napięciu już no :)

kolejny popaprany poranek

w głowie pustka

czuję się fatalnie czując to mam na myśli stronę bardziej fizyczną odczuć

mam mieć badania eeg ze względu na to że podejrzewają inne "cierpienie" związane z depresją

mam dosyć wszystkiego

i to czekanie na łaskawą wizytę u psychologa ......

nie mam sił

Witam Was!

Jestem psychologiem i szkolę się w psychoterapii poznawczo - behawioralnej w Centrum Terapii Poznawczo - Behawioralnej. Pracuję klinicznie w kilku ośrodkach i przychodniach w Warszawie i poza nią. Poszukuję pilnie trzech chętnych osób, które chciałyby skorzystać z darmowej psychoterapii godząc się na rejestrację sesji przy pomocy dyktafonu. Dostęp do informacji uzyskanych w trakcie sesji będę mieć tylko ja oraz mój superwizor, czyli osoba szkoląca mnie i dbająca o zachowanie zasad etycznych oraz zastosowanie odpowiednich narzędzi terapeutycznych. Nagrania po zakończeniu terapii zostaną zniszczone w obecności pacjenta. Zapewniam przy tym anonimowość. Szczególnie interesują mnie osoby cierpiące na zaburzenia lękowe i depresję, choć nie wykluczam osób cierpiących na inne zaburzenia. Pacjentów przyjmę w ośrodku w centrum Warszawy.

Zainteresowane osoby proszę o kontakt tel. 693407003.

Z pozdrowieniami,

Małgorzata Kabas

czy ktoś skorzystał?????????

Odpowiedzi szukaj w sobie

życie jest jakie jest ale jest jedno i nnego nie będzie

ja czuje że umieram że czas mój się wkońcu kończy usłyszałam dziś rozmowę na przystanku dwoch kobiet że jak czlowiek się kruszy tzn że bog go chce do siebie oby tak było

no toładny rozrzut

nie ma nikogo juz z warszawy???;>

3 próby s za sobą 'jedna ironiczna bo jak mnie zawieźli na pogotowie lekarz stwierdził że to pewnie ogórek stanął mi na żołądku pomimo że zahaftowałam mu gabinet...

leki ah te specyfiki jest tak żeby brać leki na depresje musze brać coś na serce bo mam straszne podprogowe spadki ciśnienia

więc wszystko jest super antagonistyczne:)

na mnie trż chyba nie ma możliwości rozwiązania depresji nie wiem czy ktoś mi pomoże

w śmierci widzę rozwiązanie gdy myślę o niej nie płaczę czuję spokoj

ja z centralnej Pragi północ:)

ja tez ja tez a z jakich dzielnic jestescie???

Ale poczekam. Może Sulpiryd coś da? Pozdrawiam.

przeprszam ale nie sądzę żaden lek nie naprawi już tego co się stało-mam taki pogląd odnośnie siebie

mi leki pozwalają przeżyć podtrzymać życie ale ciągła świadomość i pamięć wydarzeń nie pozwalają się uwolnić

moimi przyjaciólmi są blistry z białymi kapsułkami

moi cieleśni przyjaciele są ale mają własne zycie

żaden ale to żaden lek nie zapełni pustki w mózgu tam powinna być miłość

ja jej nie mam

spać idę lubię spać

dobrej nocy

kazdy wie ale sam dla siebie

właśnie jak tu wziąść coś w garśc co ciągle przecieka przez palce??/

terapia jest fajna pomaga daje może i nadzieję ale po wraca się właśnie do swojego fotela i wszystko przestaje być takie jak podczas rozmowy indywidualnej ...

może my poprostu musimy być depresyjni i już

może mamy tą nie/odwagę spojrzeniasię w szafkę z lekami co niby miały nas leczyć moga zabić

może mimo tego jak bardzo nas przygniata jarzmo cierpenia mamy większe spektrum świadomości samoświadomości i kontroli ..

jakiego lekarza

może masz na myśli jakiegoś super uleczającego

byłam ... leki + ostatnio dostałam skier na EEG

a z tym coś robieniem czasem popadam w taki zastoj trumor czy jakoś tak się to zwie może otępienie

pełna rodzina

ja dzieciństwo mam do dziś...

czasem jak byłam mała wydawalo się mi że jestem jakś nie co "inna" doszukiwałam się dowodów że może mnie adaptowano

matka opowiedziała mi historię jak sie rodziłam że położna źle ją zrozumiała gdy podczas porodu nie chciała mnie zobaczyć we krwi-wylądowałam na adopcyjnym jak przyszło do karmienia itepe to dopiero sprawa się wyjaśniła

ale po 21 latach od ojca się dowiedziałam że on mnie nie chciał

powtórzył to 5 lat później w te święta:(

dziś powiedział że to o co innego chodziło...:[

tak bardzo nie czuję już sensu

depresję stwierdzoną mam od kilku lat

ostatnio się tak nasiliło że oj oj blisko śmierci mi było

idiotyczne miękkie serce i wiara w to że będzie jeszcze pięknie mnie tu trzymają...i kolega ostatnio i czekanie na nowa pracę i że może wkońcu znajdę siłę która pozwoli odejść

Nie bedę się rozpisywaćże nie wien co tu robie- to może z czasem się okaże

od kilku tyg mam nawrói "wrodzonej"depresji...

już nie co jązagłuszyłam chemią inaczej nie pójdzie niestety długo się nie przyznawałam że żyje z tą chorobą że jestem chora że cierpię z powodu...życia?! o ironio ale nie wiem czy sens tego życia to tylko już walka z tym by nie żyć....

eh co tu będę pleść wie ten co doświadczył

pozdrawiam