Strasznie boje się iść do psychiatry. Zdarzyło mi się dwa razy złożyć wizytę u psychologa, ale każda z tych wizyt kończyła się klapą. Mam 20 lat. Jestem tak zamknięta w sobie, że całą wizytę płaczę, a na końcu uciekam. Bardzo chce pomocy, ale jak ktoś ma mi jej udzielić, jeżeli nie można ze mną normalnie porozmawiać. Tym razem mam pewien plan, aby zrobić w końcu krok do przodu.
1) Zajem się lekami uspokajającymi i pójdę do psychiatry i o wszystkim opowiem. On mi zapisze leki, które mogłabym brać podczas silnych ataków paniki. Wtedy poszukam psychoterapeuty, który postawi mi diagnozę i zacznie się terapia.
lub
2) Pójdę do psychiatry na trzeźwo. Będę ryczeć, a ten z politowaniem będzie patrzeć jak targają mną mocne emocje. Ale napiszę wszystko co chciałabym powiedzieć na kartce (czy to głupi pomysł, jeżeli czas wizyty jest ograniczony, a wizyta jest bardzo droga) i dam mu do przeczytania, a ten zapisze mi coś uspokajającego i wtedy pójdę na terapię.
Chodzi o to, że bardzo łatwo rezygnuję z wielu rzeczy i w dodatku jestem straszną introwertyczką. Chciałabym jednak aby lekarz dowiedział się jak najszybciej wszystkich faktów na mój temat, bo łatwo bym się zniechęciła do dalszych wizyt. Co najgorsze lekarz musi wzbudzić moje zaufanie co wymaga wiele czasu.
Czy to złe rozwiązanie jeśli przyjdę z kartką na której wypiszę swoje objawy? Może to wyglądać dosyć niewiarygodnie, bo zamierzam domagać się recepty na pierwszej wizycie. Bardzo ciężko mi będzie o tym opowiadać, ale w domu wszystko przemyślę na spokojnie a w gabinecie omówię z lekarzem poszczególne punkty.
