Mam dokładnie to samo co opisuje Armand.
Zauważyłem to u siebie jak miałem jakieś 7-8 lat. Inne dzieci pytały się mnie dlaczego powtarzam szeptem własne słowa. Wtedy zacząłem się zastanawiać, czy to ma jakiś powód. Wymyśliłem sobie, że chyba chcę sprawdzać, czy to co właśnie powiedziałem jest poprawnym i zrozumiałym wyrażeniem moich myśli, żeby w razie czego móc się szybko poprawić i uniknąć nieporozumień. Z czasem to u mnie samoistnie zanikło, ale do dzisiaj (za miesiąc skończę 28 lat) zdarza mi się mimowolnie mówić szeptem jakieś usłyszane wcześniej rzeczy. W towarzystwie raczej mi się to nie zdarza. Ale jak jestem sam, to czasem aż się siebie boję. Problem całe życie bagatelizowałem, bo nikt kogo pytałem o czymś takim nigdy nie słyszał. Myślałem, że tylko ja tak mam aż do czasu, gdy w którymś odcinku serialu "Pępek świata" ten chłopczyk zaczął tak robić. Wtedy zacząłem szperać w internecie i odkryłem pojęcie echolalii.
Czasem napadają mnie natrętne myśli. Na przykład jadę sobie tramwajem i nagle wizualizuje mi się wspomnienie jakiejś krępującej sytuacji sprzed lat. Natychmiast się wzdrygam i wymyka mi się z ust "Nie!" albo "Nie chcę!". Jak się w porę nie powstrzymam, to zdarza się, że ludzie dziwnie na mnie patrzą.
Ale z roku na rok widzę, że takie rzeczy zdarzają mi się coraz rzadziej. Obecnie raz na kilka tygodni, nawet miesięcy. Skoro to samo ustępuje, to czy powinienem się z tym zgłaszać do specjalisty? Doradźcie.
