Hella

jedyna osoba, którą kiedykolwiek naprawdę kochałam nie chce nawet ze mną rozmawiać. tęsknię za nią i jednocześnie jestem na nią wściekła; wciąż ją kocham, ale jednocześnie nienawidzę. czuję się, jakbym była dla niej niewystarczająco dobra, taka słaba i żałosna, dlatego nie możemy się porozumieć.

nikotyny, kofeiny i pracy

mam na imię estera i 16 lat nie wiem, czy od razu na przywitanie pisać z grubej rury o tym, co czuję i czułam: o epizodach depresyjnych, próbach samobójczych. temat trudny, temat pominę, jednak feel free to ask. tak było kiedyś, co jest teraz - trudno samej mi określić. nie wiem, co czuję. dlatego jestem na tym forum, żeby znaleźć jakąś wskazówkę i spróbować zrozumieć siebie. jeszcze raz cześć wam, a ja idę trochę się tu rozejrzeć