dalilah

Iś....jestem bardzo podobna do Ciebie jesli chodzi o symptomy (zeby nie powiedziec ze mam takie same) ale jestem wlasnie w fazie "dolka", niestety u mnie sytuacja jest bardziej skomplikowana bo oprocz elementow borderline mam jeszcze stwierdzona nerwice lękową, dobrze jednak bylo przeczytac Twojego posta bo przypomnial mi o tym ze znow zaswieci slonce

http://portalwiedzy.onet.pl/,18585,1395263,czasopisma.html Co o tym myslicie? Ja sie urodzilam w lutym wlasnie.

hmmm ja chodzilam na terapie w jedyny swoj wolny dzien a jak psychoterapeutka zmienila godziny pracy to niestety musialam przestac bo pracuje w miejscu ktorym nie mgoe sobie wziac wolnego. Ale nawet jakbym mogla to....chyba bym sie nie odwazyla przyznac:-(

ojoj pierwszy raz czytam o strachu przed zapachami i powiem Ci tyle ...jakkolwiek dziwne to wydaje sie dla mnie (bo kazda fobia ktora nie jest nasza fobia wydaje nam sie dziwna i nieprawdopodobna) to bardzo CI wspolczuje, wyobrazam sobie jak musi Ci byc ciezko. Pociesze Cie - poniewaz jako osoba nie majaca Twojego rodzaju fobii "biore sprawe na chlodno" - ze zapach rekawiczki nie moze Ci zrobic krzywdy! Ani tez inny zapach, no chyba ze ewidentnie jest szkodliwy (jakas silna substancja chemicna). Zapewniam Cie ze w zyciu nawachalam sie setek zapachow, kilka razy uderzylam sie w glowem, mialam nawet silnie poobijana w wypadku samochodowym i bynajmniej nie narzekam na aktywnosc moich szarych komorek, robie nawet doktorat wiec chyba nie jest zle:-) Ja z kolei panicznie boje sie chorob i zarazkow (nawet klamek nie otwieram gola reka, czuje sie jak JOhn Nash z Pieknego Umyslu) ale to ma jakies tam podstawy medyczne chocby watle ma (w koncu zarazki widac pod mikroskopem). Nie boj sie wiec wachac bo ze strony rekawiczki NIC Ci nie grozi:-) Pozdrowienia [ Dodano: Sro Sty 24, 2007 10:04 pm ] oczywiscie mialo byc "uderzylam sie w glowe" a nie w "glowem" ekhekhekhe:-)

mnie tez meczy pustka emocjonalna, natomiast ze swoja niewiara juz sie pogodzilam i juz mnei nie meczy pytanie o sens istnienia bo...jakiegos glebszego sensu nie ma, tak samo jak nie ma jakiegos glebszego sensu w istnieniu zwierzat- poza przedluzeniem istnienia gatunku. A jaki jest sens przedluzania gatunku? Zaden, bo wiele juz gatunkow istaniolo na swiecie i wyginelo, wiec jak widac nie mialy wiekszego sensu. Moze jakis tam biologiczny, ale na pewno nie duchowy. Oczywiscie jest to tlyko moje skromne zdanie:-)

ja tez jestem po anoreksji, przez ta chorobe mialam okropna depresje wiec wiem co to znaczy

ja nawet boje sie byc sama w domu po zmroku, zawsze wydaje mi sie ze ktos za mna stoi i zaraz zatakuje, mimo ze wiem ze drzwi sa zamkniete to sie boje, na dworze wieczorem tez sie zawsz za siebie ogladam. Co ciekawe nie boje sie ludzi tylko hehehe duchow (mimo ze niby w nie nie wierze)

ooo no prosze, nigdy nie slyszalam ze to moze miec wplyw na nerwice ale...ja tez rodzilam sie posladkowo, podobno bardzo dlugo

oj przyznam ze popieram to co pisze dajanka, ja od 8 miesiecy nie biore lekow (tyle wlasnie jestem z moim mezczyzna) - fakt, mam czasem napad leku i paniki ale On mnie skutecznie potrafi z tego wyciagnac, rozmawia ze mna godzinami, przytula, uspokaja, az atak minie. Tylko ja boje sie teraz nowej rzeczy- boje sie ze wlasnie uzaleznilam swoje zdrowie i dobry stan ducha od jego obecnosci, az strach pomyslec co by bylo gdyby zniknal...

ja tez odstawilam leki juz 7 miesiecy temu, nie powiem zeby bylo super bo teraz gdy jest jesien lęki wracaja, ale za to nie jestem senna i libido wrocilo nie czuje sie tez taka otumaniona, w sumei czuje sie dosyc pewnie bo wiem ze leki czekaja w szufladzie i jak naprawde bedzie zle to moge zaczac znow brac, u lekarza tez juz nie bylam 7 miesiecy bo co mu powiem?

ja z kolei mam, hmmm nie wiem jak to opisac, tak jakby drgania scianek zoladka, czuje doslownie jak gdyby sciskaly mi sie bardzo szybko scianki zoladka, ciezko to opisac, myslalam juz ze to moze objaw wrzodow ale zrobilam gastroskopie i jest ok, przez to tez jest mi czesto zimno i trzesa mi sie rece

mnie zdarzaja sie czesto, zwykle z bezsilnosci ale rowniez z powodu przygnebienia, lzy same mi sie cisna do oczu i nie moge ich ukryc, sciska mnei w gardle i pozniej nie moge sie pozbierac. A najgorzej jest to wyjasnic innym osobom, bo w sumie jak tu wyjasnic nagly atak placzu

wiem ze to brzmi okrutnie ale jak to dobrze ze nie tylko ja boje sie tego cholernego raka! Mam doslownie obsesej na jego punkcie, a najbardziej boje sie tych form ktorych nie da sie wykryc az do ostatniego stadium gdy juz jest za pozno. Ciagle boje sie ze moge robie cos co spowoduje n raka zoladka (tfu tfu) np pije kawe, jem w pospiechu, biore czasem jakies dopalacze albo tabletki na zrzucenie paru kg. Paralizujacy strach,nic mnei bardziej nie przeraza niz rak, no moze HIV ale jego da sie uniknac a raka nie bardzo

hehe rewelka. Ja nie widzialam za pierwszym razem, ale dobra jestem w liczeniu yhyhyhy. Caly program jest fajny, czasem go ogladam

jestem ateistka wiec ciezko mi cos powiedziec ale mysle ze wierzacym musi byc latwiej