michall

Zrobiłem badanie na kortyzol. Wynik 21,90 o 8:30 (norma o tej porze 3,7-19,4). Miałem cholerny problem z tkankami, a wszystko zaczęło się 5 lat temu od ataku nerwicy natręctw, gdzie ogólnie nie wiedziałem kim jestem a czułem jedynie wielki stres, a potem zaczęły się problemy ze skórą, nabłonkiem, refluksem żoładkowym trwające do dziś... Tak więc póki co szprycuję się wit. C, Omega-3, GABA, wit. B6 (to wszystko obniża kortyzol) i zauważyłem po niecałym tygodniu poprawę stanu skóry i nabłonka. Mam od razu lepszą wydolność (nie wiem czy kiedyś miałem lepszą). A poza tym lepiej się czuję psychicznie, jakby mam większy luz psychiczny i mniej obaw. A warto dodać, że notorycznie wysoki stan kortyzolu powoduje zaburzenia depresyjne. Teraz zamierzam iść do endokrynologa, żeby zbadać czy ten zafajdany kortyzol to wynik stresu czy może mam nadczynność nadnerczy (produkują kortyzol). Bo było tak, że w wakacje kiedy nie było stresów przez 3-4 miesiące ten kortyzol prawodpodobnie ciągle był wysoki, gdyż dolegliwości nie ustępowały. Jest ktoś kto miał podobne problemy?

I co nie ma na ten syf skutecznej metody?

Stres nigdy nie minie, chyba ze zrobisz sobie zabieg lobotomii

Stres nigdy nie minie, chyba ze zrobisz sobie zabieg lobotomii

Męczy Cię to codziennie?

Męczy Cię to codziennie?

A to ciekawe.

A to ciekawe.

A jakie masz obajwy? "Czkawka żołądkowa" po obfitym posiłku, po 2-3 godzinach pieczenie przełyku?

A jakie masz obajwy? "Czkawka żołądkowa" po obfitym posiłku, po 2-3 godzinach pieczenie przełyku?

A masz objawy skórne jak suchość, szorstkość, pieczenie, zwiotczenie, ścieńczenie, pękanie, suchość ust i ze strony błon śluzowych - łatwe wysychanie, pieczenie, pękanie i wyżerki na języku?

A masz objawy skórne jak suchość, szorstkość, pieczenie, zwiotczenie, ścieńczenie, pękanie, suchość ust i ze strony błon śluzowych - łatwe wysychanie, pieczenie, pękanie i wyżerki na języku?

Prośba o opis terapii w nerwicy natręctw. Na czym polega. Czym różni się terapia w nerwicy lękowej od terapii w natręctwach myśli? Piszcie co wiecie na ww tematy.

Przeczytałem wątek i tak się zastanawiam: czy osoba, która ma schizofrenię, może być jej świadoma i może ją ukrywać, ale oczywiście nie znając wcześniej diagnozy lekarskiej, że właśnie jest chora na schizofrenię? tzn. "wiem że mam schizo, ale będę udawał, że jest OK, może będę miał teraz gorszy humor i więcej przemyśleń ale jakoś to będzie, póki co" a w dalszej kolejności, czy schizofrenik może się nigdy nie ujawnić osobom postronnym? panować na objawami (swoimi urojeniami) w takim stopniu, że nie wzbudzi podejrzeń choroby psychicznej? zatem na jakiej podstawie można kogoś uznać za schizofrenika, jeżeli nie ma urojeń, omamów, wizji, w których nie spostrzega nic nienormalnego a traktuje je jako coś oczywistego Czy nie jest tak, że osoba z nerwicą nawet z włączoną depersonalizacją+derealizacją+natręctwami myśli+depresją jest w stanie zapanować nad sobą, może mieć chwile załamania, ale nigdy "nie odleci", nie podda się wytworom wyobraźni natomiast osoba ze schizofrenią nawet już w początkowej fazie będzie zachowywała się dziwacznie dla rodziny, że będą podejrzewać chorobę psychiczną? I jeszcze jedno, czy schizofrenik to nerwicowiec? Denerwuje się swoimi objawami, irytuje się nimi, ma ich dość, chce żeby było jak dawniej czy raczej żyje sobie tymi nowymi doznaniami, może nawet niekoniecznie się z nimi zgadza, ale nie powodują one u niego znerwicowania, poczucia zaszczucia własnymi myślami, nie ma ciągłych wątpliwości co się z nim dzieje.

Wszelkie leki to uzależniacze, po których człowiek staje się robotem. Lepiej pić meliskę.