Basia Mac

Witajcie, a szczególnie serdecznie Vide. Myślę, że jeśli nam stałaś się jakoś bliska i chcemy Ci pomóc, to ludzie, którzy są blisko na pewno też by chcieli, tylko może musisz im powiedzieć jak bardzo Ci jest źle, bo może tego nie widzą. A to, że będzie lepiej też nie piszę tak sobie. W mojej rodzinie nerwica jest chorobą genetyczną. Pamietam jak mój syn w maturalnej klasie miał nerwicę natręctw. Patrzyłam jak boli go dusza, jak bardzo cierpi, myślałam co zrobiłam nie tak, dlaczego nie widziałam wczesniej, że dzieje się coś złego. No i oczywiście, tak jak radzą GRACJA i PIOTREK, szukałam dobrego psychiatry i psychologa i jak chciał gadać to siedziałam z nim do rana i słuchałam. Teraz pisze pracę magisterską, a ja dziś kupiłam suknię na jego ślub. Pewnie piszemy na tym forum, bo wiemy, że tak naprawdę nasze problemy rozumieją najlepiej ci, którzy też przeżyli coś tak smutnego. No i wtedy trochę łatwiej. Ja dziś słucham swoich ukochanych przebojów i nawet zaczynają mi się znowu podobać. Pozdrawiam.

Witajcie! Dołączyłam do Was dzisiaj i zastanawiałam się, czy się odezwać, bo mam za sobą dużo, dużo lat i wiele przeżyłam. Ale cóż, doły się zdarzają w każdym wieku. Ja leczę się na depresję od trzech lat. Ta wiosna jest dla mnie bardzo trudna. Ale odezwałam się żeby powiedzieć Vide: jeśli jesteś płaczliwa i odcinasz się od świata (mam to samo), to jest jakaś tego przyczyna i na pewno nie Ty jesteś winna temu, że tak się stało. I nie przepraszaj, że zawracasz komuś głowę, są ludzie dla których jesteś bardzo ważną osobą, nawet z łezką w oku. Jestem pewna, że wszystko może się zmienić, oczywiście na lepsze, tylko uwierz w to, że smutne melancholiczki też są kochane, no i wtedy zaczniesz się uśmiechać. Pozdrawiam