Witam.
Moze dla niektórych to wszystko moze wydac sie idiotyczne, ale w końcu czasem trzeba sie komus wygadac, nie?
Kaja doskonale Cie rozumiem, mam identycznie. Wstaje rano, ubieram sie i nagle padam na łóżko z rykiem, zostaje w domu i mam dola. Jestem w klasie maturalnej, nie moge sobie na to zbyt czesto pozwalac, a jednak. Nie o to chodzi, ze jestem jakas leniwa, ale ostatnio tak jakby wszystko sie zmienilo, kiedys bylam wesola, towarzyska z miesiaca na miesiac jakos wszystko umknelo. Jestem osoba niby bardzo otwarta, lubiana ale w srodku cos siedzi. We wrzesniu rzucil mnie facet, moja rodzina jest nienormalna, ale z tym jakos potrafie sobie poradzic, moze tylko pozornie? Za dwa miesiace mam wyjechac na bardzo długo i bardzo daleko, chce to wszystko rzucic, zaczac nowe zycie, ale z drugiej strony nie wiem, czy sobie poradze. W poprzedni czwartek nie zdalam egzaminu na prawo jazdy a ludzie potrafia tylko mowic, mowic, mowic. Nigdy słuchac. Ilekroc pokazesz komus, jaki jestes dobry/dobra, to od razu wszyscy zaczynaja wymagac od Ciebie gigantycznych czynów, poczym wypominaja kazde niepowodzenie. Teraz pisze cos tutaj, ale w gruncie rzeczy co to moze zmienic. Nawet czytac mi sie juz nie chce. Takie to wszystko idiotyczne, co napisałam, ale czasem lepiej jest wyrzucic to z siebie.No.
