jAaGo

Ktos sie pojawil.. Ja trafilam tu, bo juz zupelnie nie wiedzialam co robic.. Czy nerwica albo depresja moga trwac od kilku lat? I nie ustepowac?

Odpowiedziec na te pytania? To ma pomoc tak? To takie proste tak? Nie.. niestety nie.. nie pamietam od jak dawna staram sie zrozumiec to wszystko!!! To wszystko co mnie doprowadzilo do tego, jak sie dzisiaj czuje, zbyt wiele tego, a moze to moje urojenia? a skad ja mam to wiedziec.. jestem zla! na siebie! na innych! u kresu wytrzymalosci.. juz nawet chyba przestaje ukrywac zalamanie, bo ile mozna? i jest mi wszystko jedno.. wszystko jedno! jedyne co mnie ogranicza, to wstyd. bo zle mi ze soba.. i czytam to wszystko, co tu pisza rozne osoby i czy jesli czlowiek ma problem ze soba, ale nie fizycznie, czy ktos mu moze pomoc? chyba nie.. tacy ludzie skazani sa na kleske.. nadal na kleske! oprocz tego podobnie jak Natalia25 ciagle czuje sie fatalnie fizycznie.. i lekarze badali, ale przyczyn nie znalezli.. szkoda slow! [ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:19 pm ] haalooo.. czy ktos tu w tej sieci "zyje" ???? bo gluuuuchooo.. i pusto.. myslalam, ze jak bedziemy rozmawiac, to bedzie nam latwiej. bo kto nas lepiej zrozumie, jak nie my sami..

Co czuje? Przede wszystkim czuj, ze już nie wiem kim jestem.. Od tak dawna skrywam uczucia, ja bardzo czesto placze.. jak jestem sama. Zreszta nie trudno doprowadzic mnie do placzu, bo nie wiele mi trzeba.. Ale jestem juz zmeczona udawaniem usmiechu.. ja zawsze bylam osoba wesola, energiczna i towarzyska, wszyscy nadal mysla, ze to ta sama Agnieszka z niesamowitym poczuciem humoru.. Ale oni nic o mnie nie wiedza, ja ukrywam bol, ukrywam lzy.. Potrafie calymi dniami spac, zawalac to co mam do zrobienia. Czasami kiedy cos sygnalizowalam znajomym, to czulam, ze nie rozumieja, ze to dla nich nie istotne.. Oni nic o mnie nie wiedza! Przyjaciele.. pozory! Przed rodzina takze gram.. Bo to wlasciwie przez nich wszystko, nie wyroslam w przykladnej, kochajacej sie rodzinie. Bylo i jest do dzisiaj wiele problemow. A teraz zwyczajnie czuje, ze to nie moj dom, ze nie mam swojego miesjca. Wstydze sie. Tyle nocy, dni spedzilam w zamknietym pokoju.. a nawet probowalam odebrac sobie zycie i nikt nie mial o tym zielonego pojecia! Dopiero niedawno, kiedy zaczely sie silne zalamania, wyznalam to chlopakowi. On jest w zasadzie jedynym oparciem, bo to jedyna osoba, ktora od niedawna cos wie na ten temat. Tylko ja czuje, ze to jest dla Niego meczace, ze nie wie jak pomoc choc chce.. W skrocie i wstepnie to tyle. Bardzo wiele kosztowalo mnie napisanie tego. Dziekuje za zainteresowanie.

Czy ja mam depresje? Czy nerwice? Ja nie wiem.. od kilku lat zmagam sie z silnymi zalamaniami.. przechodzily, mijaly.. ale ciagle wewnatrz, gdzies gleboko w srodku we mnie mieszka to uczucie bolu.. cierpienia i leku.. Ja nie potrafie o tym powiedziec, ja sie tego wstydze, ja mam dosyc ciaglych lez, smutku, mojej apatii.. nie moge nic robic, skupic sie.. ja udaje, ze zyje! tak bardzo sie boje, ze bede musiala to komus powiedziec, ze ktos to widzi.. a z drugiej strony tak bardzo potrzebuje kogos!!! kto by pomogl.. Co ze mna jest???????????