kasiotla

To wszystko brzmi może trywialnie, raczej wygląda trywialnie, gdy się o tym pisze ale moja biedna głowa nie jest w stanie tego wytrzymać. Lęk jest porażający. Wciąż widzę siebie umierającą. Im więcej myślę, tym trudniej mi cokolwiek przełknąć.

6 lat temu leczyłam sie na nerwicę lękową z dość dobrym skutkiem... 11 miesięcy temu urodziłam dzieciaczka... i wraca. Nie mogę przełykać, nie mogę jeść, kontroluję każdy kęs, dziś w pracy zasłabłam, zaczęłam cała drętwieć, boli mnie za mostkiem. Nie potrafię przestać myśleć o śmierci. Mam maleńkie dziecko i pewność ze mam raka przełyku - strach, coz maleństwem, i myśl jak ciężko bedzie go zostawić. umówiłam się do psychiatry. Boje się i wciąż rozpaczam.

Bardzo potrzebuję pomocy. Jestem na krawędzi.