Witam moj pierwszy post :) A wiec tak jestem osoba aktywna gram w zespole na gitarze basowej w pilke nozna aktywnie dzialam w samorzadzie studenckim jutro nawet zaczyna sie turniej organizowany przezemnie w pilke halowa znajomi maja mnie z dusze towarzystwa studiuje budownictwo mam dziweczyne prawie od 5 lat w sumie tylko pozazdroscic.... Ale juz od ponad roku wszystko przestalo mnie cieszyc tak jak dawniej. Kiedy jade na uczelnie praktycznie jestem wylaczony , lecz kiedy spotykam sie ludzmi niby wszystko przechodzi latwo nawiazuje kontakty zawsze mam cos do powiedzenia. Najgorsze sa chwile kiedy siedze sam zaczynam rozmyslac.... Mam problemy ze snem a wszystkie te rzeczy o ktorych napisalem wyzej robie po prostu automatycznie (gra w zespole, samorzad) wiem ze jesli z nich zrezygnuje to moje zycie legnie w gruzach. pare osob wie o moim problemie lacznie z mama bo mam z nia dobry kontakt proponowala mi pojscie do psychologa lecz jakos watpie w to ze bedzie mi wstanie pomoc. Czuje sie sam wsrod ludzi niby otwarty na swiat a tak na prawde skryty. Z dziewczyna niby jest wporzaku a tak naprawde od dluzeszgo czasu zastanawiam sie czy jestem w stanie ja kochac czy kochac wogole. Staram sie nad soba nie uzalac lecz nie zawsze wychodzi. Postanowilem napisac tego posta poniewaz tak naprwde nie mam z kim o tym pogadac bo nikt z moich znajomych nie potrafi sie postawic w mojej sytuacji poniewaz tego nie czuje/nie przezyl.
