Kejsi

Zmarła mi niedawno ośmioletnia śwnka morska i to dziwne ale od tego czasu mój stan się pogorszył. Źle się czuje kiedy myślę, że nie mogę jej pogłaskać po ciepłym futerku...

Wyjście jest jedno wyprowadź się jak najdalej, a jeśli to niemożliwe to przynajmniej nie siędź w domu, często wychodź, spaceruj, rób coś. Ustal zasady:' nie wchodźcie mi w droge' no i przede wszystkim przyda się pomoc specjalisty.

Przede wszystkim głowa do góry. Faktycznie ta choroba mogła dotknąć Ciebie, ale nie możesz się załamywac, bo przecież tak jak sam to dobrze zauważyłeś całe życie prze Tobą. Pierwszym krokiem w leczeniu jest uświadomienie sobie co mogło być przyczyną tych problemów. Wpadaj do Nas częściej moze będziemy mogli sobie na wzajem pomóc. :)

polecam grę na perkusji gram czasem z moim Facetem, on gitara ja perkusja i to na prawdę pomaga :)

Ja mam podobnie, Czasem mam werazenie ze gra z dnia na dzien zaczela chodzic wolniej wiec czyszcze dysk ze wszystkich 'smieci' i wydaje mi sie ze to od razu pomoglo. W rzeczywistosci gry chodzą cały czas tak samo :)

Dobrze jest kiedy najdzie nas na coś takiego ochota szybko pójśc gdzieś gdzie jest dużo ludzi, wiadomo wtedy nie ma jak tego zrobić i jest szansa że szybko zapomnimy :)

jej, ja też czasem skupiam się tak na swoim chodzie, że aż zaczynam czuć że poruszam się jak robot! :) Nogi mi miękną, każdy krok jest trudny i głupio się czuję bo myślę, że ludzie to widzą. Najgorzej jest kiedy wiem że ktoś idzie kilka metrów za mną. Wyobrażam sobie wtedy że patrzy na moje nogi i zaczynam wariować. Takie uciążliwe natręctwo.

Czasem potrzeba dużo czasu żeby się podnieść, ale na pewno da się to zrobić. Bądź silny i nie patrz za siebie to moja rada. Wiem, że brzmi banalnie i jest to strasznie trudne, ale: dum spiro sper (póki oddycham mam nadzieję). Życie lubi dawać nam po nosie, ale musimy walczyć . Trzymaj się .

Leki na pewno mogą być troszkę pomocne byle by nie zwalać na nie całej roboty :)

Alusia Życzę Ci żebyś odzyskiwała coraz bardziej radość zycia :)

To prawda, poszukaj tu odpowedzi i oczywiscie my też Ci chętnie pomożemy :)

To co opisałeś to typowe reakcje lękowe ludzi np po złych preżyciach lub zamkniętych w sobie. Spróbuj poszukać przyczyn w przeszłości, a w aptece skorzystaj z jakichś ziółek, witamin. Popytaj farmaceutę :)

No dobra, jak wszyscy to wszyscy tylko proszę się nie śmiać

zawsze mozesz wpadac tu do Nas, wszyscy chetnie bedziemy sie wspierac. Ja przeszlam cos podobnego z facetem i jestem w trakcie zbierania sie po tym.

Już co prawda kilka postów spłodziłam, ale witam wszystkich oficjalnie :) Cieszę się, że znalazłam takie forum :)

jak, ktoś mi powie "kocham cię" od razu myślę, że mówi to dlatego że musi ode mnie odejśc a mówi tak, bo wie że jestem chora, i abm przypadkiem sobie czegoś nie zrobiła.

ojej skąd ja to znam kiedy były przynawał mi się do zdrady powiedział: 'ale obiecaj że nic sobie nie zrobisz, to Ci coś powiem...' Upokarzające ;/ też się tego boje.

Moje postanowienia ? Spokój, radość, nirwana, relaks, brak strachu i inne synonimy wolności :) Życzę wszytskim żeby się to Nam udało :)

I mnie tez czasem ponosi. Jedna dużą blizne mam od kilku lat na ręku. Faktycznie ręce to złe miejsce, za bardzo widoczne np w lato. Moj meżczyzna stara sie z tym walczyć, jakoś mi pomóc, ale ja jestem trudna w resocjalizacji, to fakt.

Zgadzam się z Tobą, patrzy się na inne rzeczy i inaczej. A dodatkowo samemu unika takich błędów jakie kiedyś wyządziły nam krzwydę. Jakiś więc tam pożytek z tego jest. W końcu rana musi się kiedyś zabliźnić chyba :)[/url]

Nie jesteśmy już ze sobą od prawie dwóch lat i obecnie jestem z innym wartościowszym facetem, ale wiesz jak to jest-zapomnieć trudno. Pierwszym krokiem faktycznie powinno być chyba odcięcie się od tego co już było.

Ja mam 'zbiór' znienawidzonych imion i gdy ktoś nosi któreś z nich od razu jest skreślony.

Witam ciepło :) A masz czasem wrażenie, że jednak gaz się ulatnia, albo ktoś dostaje się do Twojego domu?

Pikpokis, dasz rade.Takie myśli i 'wyszukiwanie' sobie różnych rzeczy dręczy chyba Nas wszystkich tutaj. Mi aż trudno by było wymienić co 'znalazłam' w sobie lub w kimś, bo aż tyle tego jest i było. Jakoś sobie z tym poradzimy.

[ Dodano: Pon Gru 25, 2006 10:21 pm ]

ale ja zaczynam czus sie jak psychiczna

O tak i ja się tak czasem czuję. Szególnie po jakimś moim wybuchu złości lub histerii. Czasem aż mi wstyd, przed moim facetem.

Moi drodzy, a które z Was doświadczyło zdrady partnera? 2 lata temu ówczesny partner oszukiwał mnie przez prawie rok i zdradzał. Kiedy się o tym dowiedziałam świat się zawalił. Do dziś nie umiem sobie z tym poradzić i wiem o tym, że bardzo się od tego czasu zmieniłam. To trudne dla mnie jak i dla mojego najbliższego otoczenia. Czasem mam wrażenie, że 'zdziczałam'. Zawsze byłam towarzyska, a teraz czasem aż boję się wyjść z domu do ludzi. Mam wrażenie, że to się z miesiąca na miesiąc pogłębia.

Czy ktoś może miał cos podobnego i ma dobre sposob na poradzenie sobie z tym dławiącym lękiem?

Pozdrawiam ciepło

Mnie również się to zdarza, jeśli bardzo się zdenerwuję to mam wrażenie, ze sie duszę i 'rozpadam na kawałk'i, faktycznie trudno to opisać lekarzom.

Ina, a ja się do tego stopnia boje, że nie miałabym odwagi nawet wziąć jego telefonu do ręki. Jak sprawdza swoją pocztę to ja zamykam oczy, bo tak strasznie się boję , ze mogłabym coś zobaczyć czego wolałabym nie widzieć. Błędne koło. A płacz i histeria z byle powodu to u mnie prawie codziennośc. Jesteśmy ze sobą ponad 1,5 roku znamy się prawie 3 lata, ale czuję, że on może mieć w końcu serdecznie dość. A ile moja droga Ty jesteś z partnerem i od kiedy tak bardzio Cię to męczy? :*

Dziękuję Wam za wszystkie odpowiedzi. Myślę, że obecnośc na tym forum także mi wiele pomoże i w końcu będę silna :)