hasta

całkiemsmutna. witaj!

Witaj Gosiu. Jestesmy w tym samym wieku:)

anomalia-dzien dobry.Ja "lecze sie " u psychiatry juz szosty rok,na ostatniej wizycie gdy powiedzialam jej o dd, odpowiedziala ze tak wlasnie moj organizm reaguje na stres tylko ze od kilku miesiecy moje zycie plynie bezstresowo,od pol roku schodzilam juz z lekow i bralam pol tabletki az tu nagle pach i znowu to samo.Teraz zmiana lekow i znow wieksza dawka a poprawy nie widac,gdyby nie afobam to mysle ze musialabym zrezygnowac z pracy.Mam dosc! Moj syn i maz nie potrafia nawet zrozumiec jak moga sie takie rzeczy dziac z czlowiekiem, i maja racje; kto tego nie przezyje ten nigdy nie zrozumie. Ja ciagle jeszcze mam nadzieje ze leki zadzialaja(znowu) i ze z tego wyjde,czego sobie i wszyskim z calego serca zycze.

anomalia-Witam:) Doskonale Cie rozumiem, pierwszy raz dd pojawilo sie u mnie 6lat temu, po jakis trzech miesiacach przeszlo,poprostu zapomnialam i tak zylam sobie w miare spokojnie z innymi objawami nerwicy ktore jak dla mnie byly malutkim pikusiem w porownaniu z dd az w polowie lutego dopadlo mnie i to ze zdwojona sila. Czasem tak sobie mysle czy jakbym tak przypadkiem doznala amnezji to czy o dd tez bym zapomniala???Moze jakas hopnoza by pomogla...ja nie wiem juz co robic bo to co przezywam to pieklo na ziemi....Pozdrawiam

Moniczko,dziekuje za przywitanie:) Jak narazie to jestem w szoku ze odwazylam sie napisac, mam nadzieje ze za jakis czas sie oswoje.

Dobry wieczór. Mam na imie Monika( nerwica lekowa,depresja,dd i pierun wie co jeszcze),od poltora miesiaca wchodze na to forum i jestem pod wrazeniem .Tyle jest tu ciepla i zyczliwosci. Mysle ze zostane tutaj na dluzej,mam nadzieje ze nie bede nikomu przeszkadzac, posiedze tylo cichutko....