Przeczytałam wpisy i mogę poradzić jedno – nie warto liczyć, że samo przejdzie, jeśli to jest taki właśnie, jak opisujecie paraliżujący lęk, trzeba szukać fachowej pomocy i to jeszcze wtedy, kiedy jest na to czas. Jakbym wcześniej znalazła informację, że to ma swoją nazwę i jest jednostką chorobową, to też 7 lat temu poszłabym do psychiatry albo psychologa, a teraz dla mnie jest już za późno, bo dobijam 40 i raczej nie mam już szans na dziecko. Jestem raczej silną kobietą, ale z tym sobie nie poradziłam, a przez te lata żyłam w przekonaniu, że to ja jestem jakimś wyjątkiem, te informacje znalazłam dopiero niedawno. Mam kochającego, wspaniałego męża, ale raczej nie uda nam się już mieć dzieci. U mnie to się rozwinęło po poronieniu, wcześniej byłam bardzo pozytywnie nastawiona do ciąży, bardzo chcieliśmy mieć dzieci… Co z tego, to było totalnie paraliżujące, nie dające się na żadne logiczne argumenty (a generalnie jestem dość logiczna). Więc dziewczyny szukajcie pomocy, wierzę, że się Wam uda, Wszystkim tego życzę.
