Angelene

Pół biedy gdyby to był mój facet... Wtedy nie miałabym się nad czym zastanawiać i na pewno właśnie tak bym zrobiła. Ale to, niestety, mój ojciec.

Nie wyrabiam psychicznie tego wszystkiego. Pijaństwo, przemoc, wzywanie policji. Ku*wa, za co? Wyszedł, chwila spokoju, ale wróci i znów się zacznie od początku. Miało być lepiej, a w jeden cholerny wieczór całe moje odbudowywanie tego, co zostało we mnie zniszczone wzięło w łeb. Chcę żyć normalnie, do cholery, bez ciągłego strachu już nawet nie o siebie, ale o tych najbliższych, najkochańszych! Czy to tak dużo?

Roberrrto, o, czyżby rockowa dusza? Choć po podpisie już domyślam się, że tak, więc miło

Zgodnie z treścią tematu oraz wymogiem kultury i przyzwoitości, bez zbędnych słów, po prostu: cześć! Mam nadzieję, że trochę tu zabawię i w czymś mi to forum pomoże, a na razie biegnę dalej je zgłębiać.