banocik

tzn że co ?? że myślisz że popełnisz samobójstwo ?? ja miałam przez jakiś czas myśl że lepiej to zakończyć bo nie mam już sił na walkę z nerwicą - ale usiadłam i sama sobie powiedziałam że dosyć- to nie jest wyjście a mam dla kogo żyć i za kogo się martwić i absolutnie takie durne pomysły nie wchodzą w rachubę, a siłę trzeba w sobie poszukać, by żyć tak jak kiedyś - przecież jestem ta samą osobą tylko że z nerwicą a podobno nawet z nerwicą można być szczęśliwym !!! (przeczytałam mądre zdanie na ten temat w książce "przebudzenie" ) - jakoś sama sobie wytłumaczyłam że to głupie i przeszło - często czuję w sobie tyle siły do walki z nerwicą - jest mi lepiej a za chwile ... jakiś poważniejszy stres i powrót do dołeczka może Wam sie wydać to dziwne ale gdyby nie takie wizyty z dzieckiem u lekarza, spotkania rodzinne wszystkie takie urodzinki "posiadówki" w większym gronie i silnie stresujące sytuacje życiowe ( np czeka mojego męża zmiana pracy) - to mi ta nerwica prawie wcale by nie przeszkadzała - pracuje w domu przez internet, zakupy spożywcze robię w małych sklepikach , ciuchy kupuję na allegro a jak już trzeba większych zakupów to wysyłam męża z listą - tylko właśnie te wszystkie spotkania rodzinne urodzinki, imieninki wrrrr mąż do tego ma dużą rodzinę i wszyscy nas zapraszają na te posiadówki - ile można odmawiać albo wchodzić na 15 minut i wykręcać się pracą ?? tylko z tych względów źle mi z nerwicą no i moje dziecko - on nie wie co to publiczne piaskownice (od razu mi się słabo robi jak widzę go jak się bawi już widzę że łapie jakieś świństwo -tasiemce i inne ) jakasia - właśnie problem polega na tym że w publicznych miejscach przed taką wizytą boje się że się nie skupie na książce ani mp3 tylko będę myślała o tym jak bardzo kręci mi się w głowie , jak bardzo mi serce kołacze i że zaraz zemdleje Balbina -skąd jesteś ?? tzn podaj województwo jeśli możesz - może byśmy się ma jakimś SPA spotkały ?? bo uwielbiam spa a do morza mam jakieś 60 kilometrów (pomorskie) swoją droga polecam Głęboczek nie nad morzem - ale spokój, cisza , fajny klimat

a ja mam pytanie - czy można to stosować w normalnych dawkach ? można liczyć że pomoże ? czy od razu trzeba bombardować - chciałabym spróbować no ale w dawkach pojedynczych - mój żołądek nie strawi dawek 5krotnie zwiększonych - poza tym jestem przeciwniczką łykana czegokolwiek - więc jeśli już próbować to bez przesady

a też miałam dzisiaj ciężki dzień - wszystko przez nierozumnego faceta wrr 1,5 godziny tłumaczysz, tłumaczysz a ten nie rozumie - współczuję jego żonie - całą spocona z drżącymi rękoma z wrażeniem że tchu mi już brak wrrr a jutro dzień jeszcze cięższy - jadę z dzieckiem do lekarza matko jak ja się boje do tego mam (pewnie jak większość tutaj) w takich kolejkach i tłumach takie leki ze zaraz zemdleje , ze mi słabo że muszę wyjść oczywiście jadę na wizyte prywatną - ale ja już wiem że będą kilkugodzinne kolejki i nie dam rady tam ustać pomocy - jak sobie w takich sytuacjach radzicie ?macie chyba jakieś sposoby ? czy tak jak ja sobie nie radzicie ( bo ja w sumie odizolowałam się od ludzi tzn znajomi przychodzą do mnie bo ich zapraszam ale ja staram się nie wychodzić - tylko tam gdzie muszę i to wracam tak szybciutko jak się tylko da)

19_latek - ale miło że mi odpisałeś :) ja po tych lekach miałam puls 180 , drgawki , było mi tak strasznie zimno, nie mogłam się ruszyć- gdyby mnie ktoś zapytał ile jest 2+2 nie potrafiłabym tego obliczyć - a mam dziecko - muszę być non-stop przy nim i czuwać - bo to mój skarb - w sumie to po jego urodzeniu zaczeły się te jazdy - w nocy sprawdzałam kilkadziesiąt razy czy oddycha , wiecznie boje się różnych chorób itd do publicznej piaskownicy z nim nie pójdę aby czegoś nie złapał - mam fioła na jego p-kcie , kiedyś narobiłam takiej paniki że głowa mała jak dostał wysokiej temperatury - ja byłam pewna ze to sepsa czy coś i że los mi go zabierze - okazało sie że to ząbek sie wyżyna- no i lekarz mnie ochrzanił za sianie paniki na cały ośrodek ( wcześniej 2 razy poroniłam i wiem że los może zabrać mi to co dla mnie najcenniejsze w jednej chwili i chyba stąd ten strach i lęk ) do tego potrzebuje trzeźwego umysłu do pracy ( pracuję przez internet więc chociaż to dobre bo inaczej to bym z pracy zrezygnowała ) a w życiu przez tą nerwice to się boje już wszystkiego

Witam Jestem tu nowa - więc wybaczcie jeśli piszę nie w temacie podobnie jak Wy cierpie na nerwice - dzisiaj jakieś nasilenie może to dziwnie zabrzmi ale wydaje mi sie że w tą nerwice wpędza mnie mąż kompletnie nie pojmuje o co mi chodzi mam już wszystkiego dość !!! nie wiem jak sie pozbyć tego pioruństwa - wiecznie o wszystko sie martwię no i mam gdyby można cofnąć czas - chciałabym przeżyć chociaż dzień bez nerwicy - wyjść na zakupy , bawić sie wśród ludzi tak jak kiedyś - teraz praktycznie nie wychudzę z domu - w sklepie robi mi się niedobrze i chce jak najszybciej wyjść - wychodząc z dzieckiem na spacer zawsze myślę że za chwile zemdleje i co z nim wtedy ?? wpadnie pod samochód ?? ktoś go porwie ?? dojdzie do rzeki i się utopi?? więc wole spacery kończyć na podwórku - czuje że zabieram mu dzieciństwo nie chce tego chce aby był szczęśliwy - niby jest bo ma wszystko - wszystko oprócz normalnej matki mam nadzieje ze kiedyś się tego pozbędę i że będziemy mogli powymieniać się doświadczeniami dodam że się nie leczę na terapie chyba nie mam odwagi - bo jestem zwykłym tchórzem leki odstawiłam pierwszego dnia - katastrofalnie sie po nich czułam - myślałam że zejdę i teraz boje sie brać jakichkolwiek tabletek