Sensitive Soul

Mecz. Kto ma zamiar oglądać dzisiaj KSW ? Przypominam, że główną atrakcją ma być pojedynek - Pudzian vs Eric "Butterbean" Esch.

Jasne, ja też ją pamiętam – niejaka Larissa Riquelme. Zapamiętałem ją głównie dlatego, że ma fajne cy… ekhem, znaczy się ma fajny telefon, o który z dużą pieczołowitością się troszczy - jak widać. Ma czym oddychać kobietka. http://www.joemonster.org/filmy/26573/Larissa_Riquelme_i_jej_telefon

Korba, Oj tak, to też...

Zgadzam się, obecnie jest za chuda. Za czasów jej roli w Tomb Raider: Kolebka Życia (2003r) - prezentowała się obłędnie. Miała pełniejszą twarz i kształtniejsze ciało. Dodatkowe kilogramy bardzo jej służyły, bez dwóch zdań. Przykładowe foty z tamtego okresu:

Mnie też to cholerne zmęczenie strasznie doskwiera. Z zasypianiem raczej nie mam problemów. Potrafię przespać pełne 8 h, a mimo to jestem po przebudzeniu półprzytomny, spięty i zupełnie bez sił. Mam tak od bardzo dawna, w zasadzie nie pamiętam nawet, kiedy ostatnio obudziłem się wypoczęty…

uśmiech na twarzy dziecka - bezcenne

nieskończoność - przestrzeń kosmiczna

Drobiazg. Ja z kolei dziękuję Tobie za przypomnienie kawałka "Tainted Love". Co prawda nie przepadam za Manson'em, ale akurat w tym kawałku, byłem swego czasu zakochany. Jako ciekawostkę wrzucam wersję uncensored tego klipu: [videoyoutube=9yfq9QpKmiQ][/videoyoutube] "Powiew Pustyni". Oryginalny tytuł: "Passion In The Desert" Tak, to całkiem fajny numer Within Temptation z czasów, kiedy grali metal gotycki. Dwa ich ostatnie albumy podchodzą już bardziej pod metal symfoniczny i też nie jest najgorzej. Właśnie przypomniało mi się coś ciekawego z ich ostatniej płyty: [videoyoutube=gEgXDhiayz4&ob=av2n][/videoyoutube]

Odwagi Asiu, bądź dobrej myśli. Kciuki będą trzymane - masz to jak w banku.

brokenwing, nie widać Twojego klipu. Zrobiłeś to tak: [videoyoutube=]http://www.youtube.com/watch?v=KwIe_sjKeAY[/videoyoutube] Niestety, to zły sposób. Wszystko będzie ok, jeśli zamiast całego adresu URL, skopiujesz tylko to - co jest za znakiem "=" http://www.youtube.com/watch?v=KwIe_sjKeAY i wkleisz do tagu, tak jak poniżej: [videoyoutube=KwIe_sjKeAY][/videoyoutube] Spróbuj.

Tego: [videoyoutube=LBTXNPZPfbE&ob=av2e][/videoyoutube] A Ty?

Jestem tego samego zdania. Choć początkowo diagnoza mnie przeraziła, wydaje mi się , że teraz jestem spokojniejszy. Zanim dowiedziałem się co mi dolega, obwiniałem się o wszystko co złe w moim życiu, o każde niepowodzenie. Teraz kiedy już wiem, tak bardzo się nie zadręczam. Nie błądzę myślami między różnymi wydarzeniami. Nie analizuję na okrągło różnych sytuacji. Chyba jest mi trochę lżej... No zróbcie, zróbcie. Pierwsza część mi się spodobała, więc z chęcią obejrzę drugą .

Asia, musisz to jakoś przetrzymać. Ja już to przerabiałem, dobrze wiem jak trudno funkcjonować gdzieś, gdzie takie niezdrowe sytuacje są chlebem powszednim i jak trudno niekiedy utrzymać nerwy na wodzy. Na szczęście październik już niedaleko, więc głowa do góry.

Asiu, nie dziwię Ci się. Zła atmosfera w domu, niewątpliwie wpływa na człowieka deprymująco i potrafi skutecznie zdezorganizować życie - wprowadzić wiele chaosu (wiem z własnego doświadczenia). Jeśli masz szansę się stamtąd wyrwać - myślę , że warto ją wykorzystać. Na pewno wyjdzie Ci to na dobre.

Oj ciężki, ciężki… Głównie z tego powodu, że trzeba rozdrapywać stare rany i wracać do różnych traumatycznych przeżyć które niegdyś miały miejsce, cóż jakoś trzeba stawić temu czoła… Ja za Ciebie również trzymam kciuki i życzę wszystkiego dobrego.

Nerwicę lękową i fobię społeczną zdiagnozowano u mnie jakiś rok temu. Bordera dopiero teraz w sierpniu, choć psych już wcześniej wspominał coś o zaburzeniach osobowości. Od momentu zdiagnozowania nl i fs leczę się głównie farmakologicznie i muszę powiedzieć, że efekty są raczej mizerne. Były co prawda okresy w których miałem jakieś przebłyski, niestety bardzo szybko wszystko wracało do "normy". Oprócz tego było parę prób poddania się terapii, ale za każdym podejściem rezygnowałem po kilku wizytach, bo byłem bardzo zajęty i brakowało mi czasu. Pod koniec września mam rozpocząć nową terapię - tym razem na poważnie. Jednak po przeczytaniu Waszych postów odnośnie efektów wizyt u terapeutów, mój zapał drastycznie zmalał i cudów się raczej nie spodziewam. To będzie cholernie trudna przeprawa. Mam świadomość, że przede mną bardzo długa droga, której finał jest bardzo niepewny. Boję się jak diabli…

Korn - Throw Me Away [videoyoutube=hfFCCVaSoPo][/videoyoutube]

Ze mną jest podobnie i też do końca tego nie rozumiem. Niekiedy mam wrażenie, że wrażliwość, delikatność i empatia jaką jestem obdarzony to coś wspaniałego i chcę te cechy zatrzymać, ponieważ pozwalają mi one dostrzec aspekty których inni nie dostrzegają. Innym razem zdaje mi się, że są to moje największe przywary które powodują , że w życiu mi się nie układa i przez nie dostaję po dupie. W pewnym sensie chyba polubiłem życie w moim małym świecie bólu i melancholii, bo czuję się w nim bezpieczniej i tak jest mi łatwiej. W każdym razie łatwiej być nieszczęśliwym niż na odwrót. Jak mam być szczęśliwy, skoro nawet nie potrafię szczerze, całym sercem się cieszyć - potrafię jedynie udawać. Chwilami nachodzą mnie myśli, że dla mnie jest już za późno... Mimo wszystko rozsądek podpowiada żeby próbować się zmienić i to jak najszybciej, żeby za kilka czy kilkanaście lat, nagle nie obudzić się z ręką w nocniku i pretensjami do siebie samego o to, że poddałem się bez walki i zmarnowałem sobie życie. Pewnie większość z Was nie czytała mojego wątku powitalnego, więc nadmienię , że cierpię na borderline, nerwicę lękową i fobię społeczną. Full pakiet, jak widać…

Tak, co pewien czas... Czy zdarzyło Ci się doznać deja vu ?

pistolet - samobójstwo

Mizer, obawiam się, że nie otrzymasz odpowiedzi na swoje pytanie. Spójrz na datę w pierwszym poście, pawlos zakładał ten wątek przed trzema laty.

Przeraża mnie to co piszesz... Mam identycznie To ciekawe, bo ja również. Jak każdy. Ehhh, gdyby można było stać się normalnym - od tak, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki...

Wykonywałem ten test ponad rok temu, teraz zrobiłem to ponownie i wychodzi na to, że nic się nie zmieniło. Nadal 4w5...

Narobiłaś mi apetytu, chyba też obadam ten album. Dzięki Do usług szefie. [videoyoutube=miFhwa1_fwE][/videoyoutube]

Cóż. Powinnam napisać, że trzeba walczyć, ale mogę się podpisać pod tym, co napisałaś. Ja tak samo. Pustka, znudzenie wszystkim, wszystkimi i obezwładniający smutek, a do tego myśli samobójcze co kilka dni. Strasznie mi to wszystko ciąży... Mimo to w pracy nikt nie podejrzewa, że mogę mieć jakieś problemy. Potrafię się dobrze zakamuflować jeśli zachodzi taka potrzeba, chociaż strasznie mnie to wycieńcza. Wśród moich współpracowników dało się mimo wszystko wyczuć lekką konsternację, kiedy powiedziałem im, że nie mam kobiety i póki co chyba nie chcę mieć, bo nie jestem na to gotowy. Był nawet moment w którym chyba pomyśleli sobie, że mogę być gejem. Whatever... Ogólnie czuję, że znowu jest gorzej. Cały entuzjazm z którym się tutaj zjawiłem, szybko ze mnie uleciał. Mam wrażenie, że znowu jest jak dawniej. Brak mi sił, mam ochotę walić głową i pięściami w ścianę. Nie wiem jak długo jeszcze ze sobą wytrzymam... No k*rwa dlaczego mnie to spotkało? Czy ten koszmar musi trwać? Zaczynam coraz poważniej zastanawiać się nad tym, czy już nie czas tego wszystkiego zakończyć.