Cześć
słuchajcie, na wstępie- bardzo sie ciesze że znalazłam w internecie taki watek, to mnie nieco pociesza (choć może nie powinno ) że nie jestem odosobiona w moim problemie.
jak byłam mała czesto siiusiałam w nocy podczas snu, na szczęscie z tego wyrosłam, z resztą nie wiem do kocna jak to wytłumaczyc.
teraz studiuję, jestem dorosła osoba, ale niestety zauwązyłam, że wytrzymanie dla mnie 1,5 h na wykladzie czy cwiczeniach to prawdziwa męka, ze względu na to, że czasami musze w środku zjaęc po prostu wyjśc. probuje to sobie tłumaczyć w ten sposób, że to na tle nerwowym, w lato zrobiłam sobie wszytskie badania i wyszły dobrze. zauwazyłam tez, że IM BARDZIEJ SIE NAKRĘCAM im częsciej o tym mysle, tym bardziej mnie to przesladuje. wieczorem staram sie nie pić herbaty, zeby rano nie mieć czym siusiać, oczywiście nie ma mowy o herbacie rano przed zajęciami, bo chyba bym umarła z nerwów.
Jest to bardzo trudne nie mysleć o tym, czy probowac zapomnieć. przecyztałam te 10 stron waszych wypowiedzi, ale bardzo mało osob pisze o tym, jak udało im sie pokonąc ten problem.
Licze na to, że uda mi sie z tym jakos poradzić, no i trzymam za was kciuki
