Witam!
Ja z z tym lękiem żyję już rok Nawet próbowałem, ale oczywiście żyję...
Rok temu "zajechałem się", chcałem być najlepszym sportowcem, pracownikiem i ojcem, potem zaczęłem doszukiwać się depresji i szukać myśli samobójczych... ( Brałem pół roku trittico i anafranil, ale myśli i tak były.
Jestem po roku terapii grupowej, myśli zostały, ale zaczynam rozumieć co się ze mną dzieję, choć nadal mam "ataki".
Nerwicę mam od 25 lat (mam 32 lata). Powód, który odkryłem na terapii (bolało): toksyczni rodzice. Ojciec alkoholik, matka nadopiekuńcza, nagminne awantury i przemoc psychiczna i fizyczna. Już jako kilkulatek chowałem noże, bo ojciec po pijaku łapał noże i chciał się zabić albo kogoś z domowników. Wielokrotnie chciał wyskoczyć z balkonu, chciał się wieszać. Bijatyki też były częste. A ja "uciekłem" w naukę, widzę iż już wtedy żyłem w neurotycznych kanałach. Zachowywałem się jak bohater "Dnia świra", zachowania kompulsywne minęły, lęki, przejmowanie się, myśli natrętne zostały. Też się bałem, że komuś coś zrobię, "agresję" kierowałm przeciw sobie. Oczywiściee muchy nie skrzywdziłem.
Momentami myślałem, że jestem świrem, były nawet całe lata, iż było w miarę dobrze, tyle że byłem mocno przejmujący się. Od roku wiem co mi jest. Jest bardzo ciężko, pracuję nad sobą, mam wsparcie żony.
Pozdrawiam!
