Nena00

Ja mam odwrotnie mnie przerażałaby perspektywa wieczności. wolałabym, żeby po śmierci nic nie było.

moja depresja i myśli samobójcze zaczęły sie od tego kiedy moja wiara przepadła i stałam się agnostykiem; teraz jestem osobą bierną życiowo, wszystko jest mi obojętne; (uważam że wieczność wcale nie byłaby taka fajna.) wolałabym gdyby po śmierci nie było nic, wtedy nie musiałabym się męczyć z własnymi myślami

odnoszę wrażenie jakby twoja mama bagatelizowała całą sprawę i chciała cię odwieść od pójścia do specjalisty. Jeżeli przeszkadza Ci to w normalnym funkcjonowaniu powinieneś iść do lekarza bez względu na to co inni pomyślą, bo przecież robisz to dla siebie.

moje natrętne myśli zaczęły się od ciągłej ochoty zrobienia komuś krzywdy (czasami nawet miałam ochotę wepchnąć kogoś pod samochód),na szczęście to już minęło; teraz jednak boję się myśleć o czymkolwiek bo mam wrażenie, że ktoś moich myśli słucha...

Jako, że nie chciałam zaśmiecać forum i robić nowego tematu, dołączam się do grona nowo przybyłych użytkowników i witam serdecznie