Witaj Ewelin. Tak naprawde jestem w podobnej sytuacji. W tym roku będę bronił magistrum i muszą przyznać, że też nie jest mi do śmiechu. Wzmagam się od wielu lat z nerwic i z tej przyczyny obawiam się "tego dnia w którym stanę do boju". Nie powinnaś się tak surowo oceniać. Zanim narzekać jaki ten świat jest okropny spróbuj znaleść w sobie siłe do przezwyciężenia trudności. Wcale to nie jest tak jak ty sądzisz. Zanim powiesisz białą flagę spróbuj zrobić wszystko co w twojej mocy by zwyciężyć, pamiętaj jednak cel nie uświęca środków. Wiesz kiedy czuję satysfakcję? Wówczas gdy wiem, że dałem z siebie wszystko co możliwe by zrealizować pewien cel, który wcześniej obrałem. Nie ważne jest wtedy, że wracam tak naprawdę "na tarczy".
Lęki egzystencjonalne jakie odczuwasz są naturalne w naszej sytuacji życiowej. Znów stajemy przed wyzwaniem, oczekiwaniami jakim jest praca. Nie poddawaj się "szukaj aż znajdziesz". Jeżeli chodzi o twój stan duch to uważam, że powinnaś porozmawiać z psychologiem. Depresja to też choroba z której można się wyleczyć. Przynajmniej ja bym tak uczynił, z resztą wizyta u psychologa była kiedyś dla mnie codziennością i co? POMOGŁO. Teraz zupełnie inaczej funkcjonuje, weselej, niezamartwiam się rzeczami na które i tak nie mam wpływu. Więc naprawdę polecam.
"Ileż koloru to życie zawiera, że nawet niebo rozświetla się błękitem a zieleniom trawy zakwitają w zachwycie."
Johan Scherb.
