Juz od dluzszego czasu odwiedzam to forum, tym razem postanowilam zostawic po sobie slad. Moja historia z nerwica zaczela sie jakies 9 lat temu, bylam chyba w 2 klasie liceum. Nigdy nie mialam problemow z nauka, swietne oceny, swiadectwa z paskiem, nagrody. Zaczelo sie od skokow cisnienia i niewyobrazalnego leku z tym zwiazanego. Leku przed smiercia, przed choroba. Na szczescie dosyc szybko zdiagnozowano nerwice. Niestety nie mialam tyle szczescia z otrzymaniem pomocy. Pierwszy lekarz uzaleznil mnie od benzodiazepin, drugi nie potrafil pomoc. Trzeci wreszcie pomogl mi wrocic do zycia. W miedzy czasie korzystalam z pomocy psychologa. Zdalam mature, dostalam sie na studia, trzy razy mialam nawroty, za kazdym razem po zmianie lekow wychodzilam na prosta po okolo dwoch miesiacach. Musze tez wspomniec o pobycie w szpitalu na oddziale nerwic. Obecny nawrot trwa juz dluzszy czas, lekarz nie zaproponowal zmiany lekow tylko calkowite zejscie z nich, gdyz tak dluzej byc nie moze. Jestem na lekach ciagle od osmiu lat, a to wciaz wraca. Teraz zostalam praktycznie bez zadnej pomocy. Nie stac mnie na psychologa. Jestem w trakcie sesji, nie pracuje, maz nie moze liczyc na moje wsparcie i jest mi z tym bardzo zle. Czuje sie winna...
