witam moi kochani.
Mam 30 lat i borykam się z nerwica lękową od 3 lat,wpadłam na te forum przez przypadek i zakochałam się nie jestem sama i to jest super.Nie żebym była szczęśliwa że chorujecie ale wiecie jak to jest.Mam wspaniałego męża i super dziecko kamilek niedługo skończy dwa latka i własny domek i powinnam być szczęśliwa....a jednak nie jestem.
Moja przygoda z nerwicą zaczeła się bardzo dziwnie poprostu pewnego dnia obudziłam się i stwierdziłam że wszystko straciło sens powiedziałam to męzowi,przejął się zrobił romantyczną kolację a mnie to wcale nie cieszyło i z dnia nadzień było coraz gorzej doszedł lęk i wymyślanie chorób poszłam do lekarza rodzinnego, z bólem brzucha dostałam skierowanie na gastroskopie okazało się że mam helkobacter ok. wziełam leki mineło wyleczyłam ale lęk został, zaczełam chudnąc i pić ogromne ilości wody.... i straciłam nadzieję nie wstawałam z łożka. Mój kochany mąż objezdził całe miasto w poszukiwaniu psychologa i co się dowiedział że tu potrzebny jest psychiatra.tak więc wylądowałam u pani doktor w trybie prywatnym i co się okazało NERWICA LĘKOWA.to była asentra nie mineły dwa tygodnie od brania leków a ja czułam że znów żyję...zaszłam w ciąże |całą ciąże brałam lek|urodziłam synka .ginekolog mi powiedział że chcąc karmić piersią muszę odstawić lek .i co masakra po miesiącu znów psychiatra tym razem luxeta. poprawa znaczna .Do listopada ubiegłego roku było ok. a potem się wszystko posypało. i tak jest do dziś. Zyję bo muszę dla synka tak bardzo go kocham. zmieniłam lek na peromarck i jest tragicznie czuję że za chwilę si uduszę , mam palpitację serca i wszystko mnie boli. dzięki temu forum zrozumiałam że to jaest naprawdę nerwica a jakaś choroba.dzięki wam wszystkim że tu jesteście... może jutro będzie lepiej...napewno zrozumiałam ż muszę nauczyć się żyć z moją najlepsząprzyjaciółką NERWICA LEkową
