douek

kompleksy maja to do siebie, ze nie zawsze musza byc uzasadnione, tak samo jak depresja.. chcesz miec monopol na wspolczocie to sobie zaloz swoje forum gdzie bedziesz sobie adminem i niepotrzebne posty bedziesz kasowac :) pozdrowka

Mowisz ze nie chcesz pocieszan, nie bede pocieszal, ale Tylko Ci powiem ze nie jestes jedyna w takim punkcie, ze juz naprawde nie wiesz co zrobic ze swoim zyciem, sam mam takie momenty bardzo czesto, a mam tez dopiero 21 lat, ucze sie bardzo dobrze w zagranicznej szkole i mam tez prace (gowniana to gowniana, ale dobrze platna) najpierw bralem prozak, a teraz wcinam lorafen i mam niedlugo zaczac kuracje lexapro, i sam fakt brania lekow tez mnie doluje, a w domu tez nie ma nikogo by mnie wesprzec, ojciec mowi zebym przestal wymyslac sobie choroby i wzial sie w garsc, a mama jak mowie jej cos w stylu ze mam mysli samobojcze, to woli to zignorowac, nie mam nawet do niej zalu, dla niej to abstrakcja Czy probowalas jakiejs terapii? pamietaj jestes mlodziutka, mozesz wrocic do zdrowia i w pelni cieszyc sie zyciem!!!

Hej! Tak czytam tu i czytam, i zaczynam sie wprost bac tego lorafenu (w moim przypadku lorazepamu, mieszkam w us) Bylem wczoraj u lekarza i Przepisal mi Lexapro a takze Lorazepam, aby mi pomogl jakos przejsc przez ten okres w ktorym LexaPro bedzie sie ladowal. Sa to tableteczki 0.5mg i mam brac dwie w sytuacji kryzysowej, czyli takiej ze jestem bardzo wnerwiony/czegos sie boje. czy jesli bede bral to poweidzmy raz na pare dni, to uzaleznie sie? dziekuje..