Kochani. Piszecie o lekach, psychoterapiach, psychiatrach. A tak naprawdę nikt wam nie pomoże tak jak zrobicie to sami. Ja choruję na nerwicę od roku.Przez dwa miesiące brałam leki (czułam się jeszcze gorzej, bo jak przeczytałam o działaniach ubocznych, to zaraz je wszystkie miałam), przez 3 miesiące chodziłam do psychologa, który chyba nie był najlepszy bo jakoś mi nie pomógł. W końcu trafiłam do psychiatry. I o dziwo pani doktór pierwsze co kazała mi zrobić, to odstawić leki i zacząć działać na swoją psychikę. Boję się wyjść z domu, to idę - byle gdzie, chociaż na kilka minut ale idę. Jak łapie mnie atak, to mówię sobie " najwyżej trafi mnie szlak " i jakoś nie trafia, a wręcz przeciwnie atak mija. Jak jest naprawdę źle to staram się robić cokolwiek, byle nie myśleć o tym co może mnie spotkać, bo i tak mnie nie spotka. Teraz chciałabym bardzo wrócić do pracy, bo kończą mi się pomysły co robić w wolnym czasie. Nuda jest naszym największym wrogiem.
Wierzę, że z tego wyjdę. Trzymajcie za mnie kciuki, tak jak ja trzymam za was
