sebastian86

ja czasem mam wrazenie ze moja osobowosc znow sie cofnela do czasow podstawowki.nie wiem czy to mozna nazwac depersonalizacja.

wstyd zwiazany z nerwicą/depresją bedzie mi pewnie towarzyszyl dlugie lata jeszcze.mam wrazenie ze latwiej by sie bylo mi pogodzic z cukrzycą albo chorobą tarczycy.paradoksalnie.

mimo dobrej pogody ja wciaz smutny i zadumany.nawet najlepsza pogoda nie sprawi ze sie odpreze

lubudubu, dokladnie, ciezko podjac decyzje najprostsza, mnie pytali jaka opcje naprawy wybieram to nie wiedzialem...

a ja dzis w serwisie rowerowym bylem tak spiety ze ledwo rozumialem tresc slow ktore do mnie mowili panowie obslugujacy.mialem problem z odpowiedzia na proste pytania.lekko mi bylo slabo jakby.czulem sie jak kretyn i glupek.

babol440, chodzilem do psychologa dlugo i nadam mam zamiar chodzic, do psychiatry rowniez chodze.a i tak sie to wszystko nawarstwia.

babol440, przyczyn to kilka raczej jest.gdy nie mam napadow smutku to sie czuje mulowato i bez energi.

babol440, myslalem ze depresja to smutek ciągly a nie napadowy.

moje wewnetrzne dialogi to rozmawianie w myslach z osobami z mojej rodziny.to chyba sie bierze z braku prawdziwych wyczerpujacych temat rozmow z matką.

kizzzzu28, no ja tez mam problem z glebokim oddychaniem.na pewno to oslabia umysl.bo gorzej sie dotleniam.

u mnie wrocily napady gorąca i czasem nadpotliwosc.a i jeszcze slabosc miesni. -- 18 kwi 2013, 15:13 -- k..a co zrobic z tą nadpotliwoscią?

w nocy zanim zasnalem to mnie męczyly rozne mysli dotyczace spraw przeszlych i aktualnych.analizowanie ,probowanie wyjasnienia tego co bylo a i tak nie potrafie tego sobie wytlumaczyc tak zeby te mysli poszly w pizdu...

no byc moze.to jest bardzo klopotliwy objaw bo uniemozliwia mi logiczne myslenie. -- 01 maja 2013, 15:15 -- sebastian86, znow to mam,tym razem silniejsze...

miewacie takie napady nagłe silnego smutku i ostrego przygnebienia?to objaw depresji czy nerwicy bardziej?

czy ktos z was ma uczucie jakby mial mozg z waty?podobne uczucie jak w nogach sie robi.jest to strasznie dokuczliwe gdy trzeba cos zrobic.

wiele dalbym za poczucie pewnosci na ulicy...

jak dotad udaje mi sie to jakos tlumic.ale najgorzej jest jak idzie z naprzeciwka dziewczyna lub wiecej.to wkurwia strasznie.jakbym sie cofnąl do czasów przedszkola.

kumikokumiko, ale tu nie chodzi o lekki usmiech tylko taki przymus szerokiego usmiechu z tym ze nie z powodu tego ze mam dobry humor tylko z powodu zakompleksienia i lęku do ludzi. ps. :):):) usmiech dla Ciebie

lubudubu, w szkole gimnazjalnej miewalem takie cos ze nie moglem przestac sie smiac gdy nauczyciel byl w klasie , natomiast gdy wychodzil juz mi sie nie chcialo.no ale w szkole sredniej raczej juz tego nie mialem.trudno sie nei przejmowac gdy sie mieszka w malym miescie.to sa bardzo frustrujace akcje.

lubudubu, ch*jowy sposob na ujscie.boje sie zebym nie rozesmial sie za bardzo i nie wyszedl na jakiegos wariata.najgorzej jest przy osobach mlodych.

ja ostatnio sie wspomagam kapsulkami ziolowymi deprescaps.cos jakby minimalnie poprawily sen.

rowneiz mam podobne problemy jak autorka tematu.najbardziej to czuje oczywiscie gdy z kims rozmawiam lub gdy ide ulica.

a ktos mi moze powiedziec co to za dziwne uczucie gdy idzie ktos naprzeciw a ja mam jakis dziwną reakcje usmiechania sie ktora staram sie tlumic zeby nie wyjsc na nienormalnego?

a jesli przy autoerotyzmie rowniez jest problem ze wzwodem ?

jaki lek moglby pomoc na to?biore fevarin i amizepin a ciagle mam ten objaw.czasami jest nie do zniesienia.utrudnie to normalne funkcjonowanie.