Zacznę od tego, że moja mama ma zdiagnozowaną nerwicę (nie wiem dokładnie jaką). Do 13 roku życia miałem problemy z niekontrolowanym moczeniem łóżka podczas snu. I teraz najwazniejszy problem, który dotyka mnie w teraźniejszości to to, że po rozmowach, w których odczuwam pozytywne emocje lub po prostu mi się dobrze rozmawia zaczynam odczuwać nagły smutek, ucisk w okolicy mostka oraz natychmiastową chęć napłynięcia łez do oczu (wszystkiemu towarzyszy gonitwa myśli, a potęguje to np. jakaś błachostka typu, że poczułem się lekko niewysłuchany) Te objawy trwają mniejwiecej do końca dnia od momentu zaczęcia (Z pomniejszymi przerwami gdy skupiam się na czymś innym w 100% przez chwile). Momentami również czuje się jakbym patrzył na wszystko z trzeciej osoby i nie miał kontroli nad tym co robie, np. podczas treningu. W 99% przypadków nie potrafię też reagować zdenerwowaniem, zawsze jest to uczucie pustki, które później przeradza się właśnie w ten smutek. Z góry dziękuje za odpowiedź!
