Skoro znalazłem wątek do wykrzyczenia, to to zrobie.
Od lat walczę z tym gównem i wydaje mi się że towarzyszy mi ono przez całe życie, zawsze myślałem że coś ze mną nie tak, dopiero po pierwszych napadach paniki udałem się do psychiatry, po pierwszej próbie odstawienia leków która zakończyła się niepowodzeniem, poszedłem na terapie, która dała mi sporo narzędzi aby z tym walczyć, aktualnie schodzę z leków i jest kurewsko ciężko, mimo iż ograniczyłem escitalopram na dzień, wracają problemy ze snem, na sen biorę mizatrapine. Powrót mojej dolegliwości wrócił z tak pieprzoną mocą, że jest naprawdę ciężko, głosy w głowie, powróciła grająca muzyka, przejmuje się byle pierdołą, wkręcam sobie niepotrzebne filmy w pracy, że ciągle daje od siebie zbyt mało, a jest wręcz przeciwnie, pracownicy nie są z tego faktu zadowoleni, ale to jest tak silne że czasami nie dostrzegam tego że warto by było zadbać o siebie i przestać się nakręcać że wciąż nie sprostam oczekiwania, że ciągle czeka mnóstwo zagrożeń, dużo z tych rzeczy udaje mi się odeprzeć, ale to jest mega silne....
