wisienka

Nie wierzę!!!! Nie jestem osamotniona w moim lęku. Tylko, gdzie szukać pomocy: psychiatra, psycholog... przecież mąż nie zawsze może trzymać mnie za rękę. Uczyłam bratanka mojego męża jak postępować na wypadek "psiego ataku". Wiecie co zrobili jego rodzice? Wyśmiali mnie. Kiedy poruszyłam na forum mojego miasta, problem bezpańskich i pańskich niebezpiecznych psów biegających samopas po ulicach WYŚMIANO MNIE. Usłyszałam, że jestem "głupia", że nie mam prawa czuć się zagrożona, że wcale nie wiem co to jest cierpienie, że mam źle w głowie... Jestem na przystanku autobusowym już o 6.00 rano. Po drodze mijam jednego wilka, jednego amstafa i jednego owczarka kaukaskiego puszczonego samopas. Policja nie działa... Ja umieram ze strachu. UMIERAM ZE STRACHU. Tak, że strachu da się umrzeć. Ale mam do tego prawo. Prawda? Mam prawo czuc się zagrożona.

Wiśniewska Kochasz Koty?

Kiedy byłam dzieckiem (8 lat) pogryzł mnie owczarek niemiecki- poza szpetną blizną na łydce pozostał straszny uraz psychiczny. Nie chcę opisywać samego wypadku- tygodnie w szpitalu, operacja, rekonwalescencja... Mój problem polega na tym, że od 13 lat boję się sama wychodzić z domu, nie ma mowy, że wejdę do pomieszczenia, gdzie jest obcy pies, kiedy mija mnie człowiek z psem na smyczy przechodzę na drugą stronę, kiedy podejdzie do mnie pies i zacznie, np. obwąchiwać oblewa mnie zimny pot, drżą ręce i nogi, zaczynam płakać, etc. Nikt z moich bliskich, znajomych nie rozumie mojego "dziwnego" zachowania, które jest tematem do drwin. Zawsze moje otoczenie starało się przedstawiać mnie jako słabą psychicznie osobę, wiele razy słyszałam "przesadzasz". Może i "przesadzam", ale moje lęki są silniejsze ode mnie. Dzięki temu, ze znalazłam to forum usłyszałam o PTSD. Być może cierpię na Zespół Stresu Pourazowego, który da sie zminimalizować. Bardzo się cieszę, że tu zajrzałam. Pozdrawiam