Problemy zaczęły się pod koniec 3 klasy gimnazjum, pod koniec roku strasznie upadłam z matematyką. Ale zdałam. Liceum, a raczej technikum, nowe otoczenie, szkoła, było ok na początku, problemy wróciły w 2 klasie, wagarowałam, miałam bardzo słabe oceny, groziło mi nie zdanie na następny rok... nie chodziłam do szkoły gdyż nie miałam ochoty, nastroju, bałam się kolejnego dnia i kolejnej szkolnej porażki. Mówiąc o tym matce ona krzyczała na mnie, nie rozumiała mnie, nie mogła zrozumieć jak to jest "nie mieć" nastroju idąc do szkoły. W końcu jakoś zaliczyłam ten rok... zdałam, problemy szkoły zniknęły na okres wakacji.... 3 klasa, 17 wrzesień, a ja już opuściłam 2 dzień... wszystko zaczyna się od nowa... głupi wf robi mi problemy, bo nie mam ochoty ćwiczyć, a gdy nie ćwiczę, wfiści robią mi bezsensowne wykłady... a muszę ćwiczyć, matka nie pozwoli mi załatwić zwolnienia rocznego. W domu nikt mnie nie rozumie, gdy wracam do domu po szkole witają mnie krzyki i kłótnie z jakiegoś błahego powodu... do tego dochodzi problem przyszłości, uczę się w szkole informatycznej, chcę pracować jako grafik, ale czy mi się to uda z tak miernymi ocenami? Nigdy nie miałam głowy do matematyki, ale czy matematyka potrzebna do grafiki? Niezbyt... ale by dostać się na studia to matematyka i fizyka obowiązkowa, nawet na rozszerzeniu... nie widzę przyszłości.... pewnie powiecie "ucz się ucz" - ale gdy mi się nie chce... ;-((
