Cześć nerwicowcy. Ja też nim jestem. Współczuję wam, ale chcę wlać w wasze serca trochę otuchy. Mam 36 i doswiadczałem różnych objawów: osłabienie, problemy z sercem, zawroty głowy, bóle głowy, lęki, skurcze żołądka, napięcie mięśniowe i ich dygotanie, problemy ze wzrokiem, z oddychaniem, ataki paniki, strachu ze wariuję i zapewne jeszcze kilka innych, o których teraz nie pamiętam. Po wielu latach odpychańia myśli, że potrzebuję pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej w końcu odważyłem się zwrócić do psychologa. To była jedna z moich najlepszych decyzji w życiu. Początkowo nie byłem zadowolony, wiec poszukałem innego psychologa. Znalazłem w końcu z któŕym pracowało mi sie dobrze. Po przepracowaniu pewnego okresu wróciłem do szczęśliwego życia. Oczywiście różne symptomy potrafią czasami wrócić, ale nie są już one istotne i nie dezorganizują życia. Już kiedyś póstanowiłem, podzielę się swoimi doświadczeniami, co z pewnością pomoże wam którzy to czytacie. Jestem z wami. Na koniec dódam, że dzis mam właśnie gorszy dzień i czuję się trochę gorzej, ale pamìętajmu, ze tak czasami bywa. Grunt to zwrócić się po pomoc jeżeli czùjemy, ze jest nam potrzebna. Pozdrawiam cieplutko i postaram się od czasu do czasu do zaglądać.
