Dezintegracja pozytywna. Właśnie kilka dni temu, zastanawialiśmy się z moim przyjacielem, czy to chwytliwy "greps", czy udana próba opisania jakiegoś aspektu rozwoju człowieka.
Z pewnością, postrzeganie rozwoju w kategoriach dezintegracji pozytywnej, oznacza pewien wybór.
Drogi trudnej, pewnie efektywnej. Wyborów pomiędzy tym czego coraz świadomiej "pragnę", a tym co "powinienem".
Pozostawanie osobowością niedomkniętą i w pewien widoczny sposób niedojrzałą. Ale oznacza też możliwość, rozwijania się przez całe życie.
Prawda, że z czasem, kolejne dezintegracje coraz mniej bolą. Uczymy się ze sobą łagodnie postępować. Już bez hiperwentylacji, lęki coraz mniej paraliżują.
Ale zawsze trzeba "się puścić". Nie do uniknięcia jest co najmniej okresowe zagubienie.
Tyle z moich doświadczeń.
Pozdrawiam Zaratustra
