Po 4 miesiącach abstynencji, poległem. Przed tym, czułem że staje się innym człowiekiem, nabrałem do siebie szacunku i pewności siebie. Mimo że bywały dołki psychiczne który chyba każdy ma po zaprzestaniu nałogu to czułem się coraz lepiej. Byłem bardziej optymistyczny, produktywny, zmotywowany i lepiej się czułem. Wszystko zmierzało w dobrym kierunku. Dlaczego to zrobiłem? Nie potrafiłem pokonać myśli że resztę życia spędzę bez tego gówna, a zarazem dzikiej rozkoszy. Nie chodziło o to że jak tego nie zrobię to mnie rozerwie czy nie wytrzymam. Walczyłem ze samym sobą 2 tygodnie i właśnie ta myśl mnie pokonała. Mimo przeczytaniu tony materiałów o tym jak destrukcyjnie działają nałogi, wbrew zdrowemu rozsądkowi i widocznej poprawy, poraz kolejny dokonałem samozniszczenia. Co robić i jak powstrzymać syndrom jednego kieliszka czy tak to się nazywa? Wiem że co się stało to się nie odstanie ale jak się zmotywować już teraz by być czystym a nie czekać na osiągnięcie dna emocjonalnego?
