Cześć,
Chciałabym opisać mój problem, z którym nigdy sobie nie radziłam i prosić o radę, słowa wsparcia, zwłaszcza od osób w podobnej sytuacji.
Mam 29 lat, od kilku miesięcy jestem mężatką i nigdy nie pracowałam na umowę pracę. Mam paraliżujący lęk przed podjęciem jakiekolwiek pracy. Nie mam wykształcenia wyższego. Wielokrotnie podejmowałam studia, które mimo dobrych wyników, po jakimś czasie rzucałam. Powodem tego były stany depresyjne i lękowe. Kilka lat brałam leki, które mi w żaden sposób nie pomogły. Podejmowałam kilka terapii, które pomogły jedynie w tym, że dowiedziałam się, na czym polegają moje problemy. Ta wiedza jednak w żaden sposób pozytywnie nie wpłynęła na moje funkcjonowanie. Jestem bardzo niechętna do wchodzenia w jakiekolwiek interakcje z ludźmi. Mogłabym nie wychodzić nigdy z domu. Przebywanie wśród ludzi przeważnie wywołuje u mnie obniżenie nastroju. Jedyną osobą, z którą lubię przebywać jest mój mąż. Lęk przed pracą spowodowany jest wieloma czynnikami: niechęć do przebywania wśród ludzi, lęk przez odpowiedzialnością, lęk przed krytyką, niska samoocena, duże problemy z koncentracją . W większości prac czuję się gorsza, głupsza, nieprzystosowana, nieakceptowana. Bardzo wolno wszystko pojmuję. W całym życiu pracowałam kilka razy dorywczo. Każda próba utrzymania stałej pracy kończyła się rezygnacją po bardzo krótkim czasie. Przez całe życie byłam na utrzymaniu rodziców, od ślubu jestem na utrzymaniu męża. Mąż po ślubie, które było dla mnie bardzo stresującym wydarzeniem, dał mi kilka miesięcy na „odpoczynek”. Ten czas już minął i jestem przerażona. Czy komuś z Was udało się pokonać lęk przed pracą i normalnie funkcjonować?
