ehh..co ja moge powiedzieć...mam 16lat i sobie nie radze,psychicznie jestem do du*y i poprostu sam juz nie wiem co jest tego powodem bo niemam jakis mega problemow z przeszlosci,mozna powiedziec ze jestem normalnym nastolatkiem,a mimo tego trwam w jakiejs melancholii,niechęci i przede wszystkim jestem zbyt sztywny,brak logicznego toku myslenia,poprostu brak checi do dzialania w codziennych obowiazkach w zyciu.
często wtedy odbiegam w zupelnosci od rzeczywistości i myśle zupełnie o czym innym i nawet potrafie nieraz sie tak zamyslec,ze potem sam nie wiem o czym myslalem i np.co mam w danej chwili robic ..no przykre poprostu
Wcześniej poprostu myslalem ze to jakies przelotne stany i ze wszystko wroci do normy,ale teraz widze ze jest raczej coraz gorzej niz coraz lepiej bo nie potrafie sie biernie skoncentrowac,czesto zapominam o rzeczach które miałem zrobić,nie pamietam gdzie kłade klucze albo telefon...no poprostu jakbym w myslach zupelnie gdzies indziej byl...to jest straszne...stracilem przez to pewnosc siebie w szkole i nawet tak samo..
I wiadomo,potem dochodziła świadomość tego wszystkiego..ehh...,że poprostu poczucie
sie gorszym od innych i jakby coraz głupszym...jakbym powoli tracił umysł...poprostu sam nie wiem co mi dolega...mam nadzieje ze to minie i ze dojde do siebie,bo musze myslec pozytywnie i wyrwac sie z tego psychicznego bagna...mądry cytat:"myśl pozytywnie,to życia esencja" ; )
Wczoraj zaczelem robic takie glupie lekcje jezeli chodzi o koncetrowanie sie...(brałem np.bryloczek,telefon,klucze i wykladalem to w domu w roznych miejscach i staralem sie skupic na tym gdzie dane rzeczy polozylem...wydaje sie beznadziejnie glupie ale poprostu juz staram sie chwytac nawet czegos takiego byle przynajmniej zebym wiedzial ze sie staram cos zmienic a to juz jakis tam krok..)
Pozdrawiam.
