mloda_hipochondryczka

A ja dalej to samo... ciagle ogladam bliznę na piersi, nawet juz sobie wkręciłam ze ciagle mnie cos boli w tej piersi lub pod pachą... juz mam dosyc... myslicie ze blizna na piersi ma prawo wygladac zupełnie inaczej niż na nodze czy rece? Ja juz nie mam sily...

Kochani, to znowu ja. Czuje sie taka samotna, od godziny płacze do poduszki. Pisze tu bo nie mam do kogo sie odezwać. Byłam dzisiaj na 8 spotkaniu z moja kochaną panią psycholog i rodzice powiedzieli mi ze to było chyba ostatnie spotkanie bo na wiecej juz mi nie dadzą kasy. Powiem wam że w trakcie terapii dowiedziałam sie tak naprawde co sie stalo ze dostałam hipochondrii. Jedna rzecz to wlasnie ta samotność ktora mnie dopadła, jak opowiadałam mojej pani psycholog jakas historie to powiedziała mi ze to strasznie smutne i az mnie przytuliła. Wiele razy powtarzała mi ze mimo wszystko zawsze moge sie do niej zwrócić. Boje sie ze bez niej sobie nie poradze, wręcz znowu płacze ze znowu ktos jest mi zabierany, Boze... znowu bede sama i nikt mnie nie zrozumie

Kochani, to znowu ja. Czuje sie taka samotna, od godziny płacze do poduszki. Pisze tu bo nie mam do kogo sie odezwać. Byłam dzisiaj na 8 spotkaniu z moja kochaną panią psycholog i rodzice powiedzieli mi ze to było chyba ostatnie spotkanie bo na wiecej juz mi nie dadzą kasy. Powiem wam że w trakcie terapii dowiedziałam sie tak naprawde co sie stalo ze dostałam hipochondrii. Jedna rzecz to wlasnie ta samotność ktora mnie dopadła, jak opowiadałam mojej pani psycholog jakas historie to powiedziała mi ze to strasznie smutne i az mnie przytuliła. Wiele razy powtarzała mi ze mimo wszystko zawsze moge sie do niej zwrócić. Boje sie ze bez niej sobie nie poradze, wręcz znowu płacze ze znowu ktos jest mi zabierany, Boze... znowu bede sama i nikt mnie nie zrozumie

Ucięło mi tam odpowiedz, nawet nie mam ochoty na żadna imprezę a kiedys juz bym sie na to cieszyła... a jak u was? Chce sie wam isc na imprezę sylwestrowa?

Tak samo na przykład z sylwestrem, wszyscy gadają o tym co beda robić, nawet znajomi z którym osłabł mi kontakt mnie zaprosil

A jak u was z dbaniem o własny wygląd? Ja wygladam nie do poznania, jak z filmu. Kiedys az za bardzo zwracałam uwage na wygląd, codziennie sie malowałam, prostowałam włosy, robiłam maseczki... obecnie musze sie zmusić zeby sie umyc, nie mam w ogole motywacji i chęci do jakiegos makijażu...

Z kolei u mnie po staremu, ciagle tematy cyklów... za 5 dni powinnam miec okres ale co w tym cyklu mnie zaniepokoiło to to, ze : -nie było rozciągliwego śluzu typowego dla czasu owulacji -nie bolą mnie piersi ani brzuch a zawsze mam takie dolegliwości przed okresem No i znowu milion pomysłów czym to moze byc spowodowane, jestem tez cały czas w poczuciu jakiegos odrealnienia i mam jakies dziwne stany, nie czuje tez w ogole klimatu swiat a zawsze juz o tej porze słuchałam w kółko świątecznych piosenek... oby ten okres przyszedł tylko...

Oczywiście bardzo ci współczuje takiej niemiłej sytuacji ale jednocześnie tak sie ciesze ze to napisałaś! Tez ciagle mam takie napady leków, cos w rodzaju znaków. Moze ciebie to tez pocieszy, ze ja również ciagle mam takie sytuacje, mnie przeraża nawet jak pisze na telefonie i chce napisac tak i zamiast t naciskam r i wiecie co wychodzi!

do tego jeszcze okres powinnam miec za 2 tygodnie i tak sie boje ze go nie dostane... bo przeciez miesiaczka to objaw zdrowia..

to jest najgorsze kiedy masz jakis dobry dzien myslisz sobie ze moze to koniec z tymi chorobami i nastepnego dnia znowu jest cos nie po twojej mysli i wszystko sie zaczyna od nowa...

też macie może tak, że strasznie martwicie się tym że może to tym razem nie hipochondria? ja jestem chora na to juz z 4 miesiace i w tym czasie przrobiłam już z 5 albo 6 rakow... poza tym powiem wam ze przeraza mnie tez to ze nie mam kompletnie rozciagliwego sluzu a jestem juz dzien niby po owulacji! do tego ciagle przesladuja mnie jakies znaki ze koniec jest bliski i to jest naprawde okropne... nie mam juz na siebie sily...

boze... nie moge sie uspokoic... najgorsze jest to ze chodze i na terapie do psychologa i jestem pod opieka psychiatry a ciagle znajduje cos nowego... ciagle mam jakies przeczucia, te plamy nie daja mi spokoju a oczywiscie nikt ze mna nie pojdzie do lekarza bo w ciagu 2 miesiecy bylam juz u 3 i za kazdym razem okazywalo sie ze to nic wiec teraz nikt mnie juz nie zabierze... tak strasznie sie boje ze tym razem to tak zwane "naprawde"

u mnie ostatnio jakby lepiej, wczoraj wyszłąm ze znajomymi pierwszy raz od 3 miesiecy. blizna na dekolcie o ktorej mowilam sie goi, ale teraz- zauwazylam ze mam pare plamek na paznokciach u palców wskazujących i do tego jakies biale plamki na plecach mam od jakiegos czasu no i jeszcze dzisiaj zauwazylam na rece jedna... wszystkie te zmiany są bardzo małe i niewidoczne, ale mnie niepokoją. mama mi powiedziała ze to na plecach to jakieś blizny po komarze albo po tym jak sie spaliłam w wakacje... ale jeszcze te plamki na paznokciach teraz... moze i to od jakiegos mechanicznego uszkodzenia, ale jednak nie jestem przekonana... caly dobry humor znowu mi gdzies uciekl i leze zaplakana...

Dzięki bogu ze weszłam na to forum! Odkąd mam ta zasraną hipochondrię to ciagle wlasnie schodzę na zawał przez tak zwane znaki ... a tu w filmie akurat temat osoby z rakiem, a tu o tym jak ktos niespodziewanie umarł... poza tym co do tego jak mówicie że ktoś wam powiedział że was kocha i wy sie wystraszyliscie, to miałam dokładnie tak samo! Siostra młodsza sie do mnie przytuliła i mi tak powiedziała a ja sie poryczałam ze strachu... wczesniej pisałam o okresie ze mi sie nie konczy i oczywiscie juz jestem po... ale teraz wracam do czegos na piersi... jakies małe zaczerwienienie naprawde małe od 2 tygodni tam mam około plus teraz nie wiem czy to zwidy ale pojawiła sie obok tego miejsca jakas jak dla mnie blizna! Ja w płacz, pokazałam to mamie- mowi ze to zwykły pryszcz albo jakas pierdoła i ze bez sensu do lekarza isc, pokazałam babci pielęgniarce ktora sie super zna na chorobach- tez mowi ze to jakas pierdoła, pokazałam drugiej babci ktora tak w ogole jest lekarzem- mowi ze to pierdoła... a ja dalej swoje! Snuje swoje wyobrażenia ze nie dożyje swiat i takie tam... poza tym, chodze do psychologa na terapie i pani psycholog opowiedziała mi ze miała pacjenta który strasznie chcial zachorować na raka i w koncu bęc zachorował.... ja jej mowie ze mnie wystraszyła i ona do mnei ze mysli ze to tylko przypadek... No nie wiem, jak dla mnie to brzmi to strasznie, sama sie teraz boje swoich mysli...

To znowu ja, miesiączka przyszła, blizna na piersi schodzi i blednie i nawet odpuściłam za namową mamy wizyty u lekarza. Ale nie jest wcale tak kolorowo! Mam dzisiaj 5 dzień okresu i ta krew jest jakas za jasna jak na końcówkę okresu... No nic czekam az mi sie skonczy bo znowu jestem na tropie nowej choroby w zwiazku z tym ze tym razem okres mi sie nie chce skończyć! To jest dopiero wariactwo, najpierw płakałam ze nie chce przyjsc to teraz ze nie chce sie skończyć! Nie mam sama juz do siebie sily, poza tym dziewczyny, jak wyglada wasz okres? Ile trwa? Ciekawa jestem czy u mnie jest normalnie bo wczesniej nie zwracałam w sumie na to uwagi jak miesiączka przebiegała...

Bardzo pomogła mi twoja wiadomosc ale jednak tylko na dwie godziny... ze mna chyba coraz gorzej. Mam dalej jakies zaczerwienienie na piersi, jadę jutro do lekarza rodzinnego zeby mi to zobaczył. Tak sie boje... naprawde cały czas płacze i obawiam sie najgorszego. Nie wytrzymam juz dłużej.... tak sie boje jutrzejszego dnia ze nie wiem czy zawału nie dostane

Macie też może tak, że nie macie kompletnie ochoty na nic? że macie taki brak motywacji do wszystkiego? bo ja np leze tylko w lozku ogladam seriale albo rycze

czesc, jestem nowa na forum, trzymam za was kciuki... postanowilam ze podziele sie swoim przypadkiem coz, co dziwne, mam 16 lat i ciagle wynajduje nowe choroby. zaczelo sie w sierpniu, spoznial mi sie okres i zwariowalam. bylam pewna ze umieram i ze mam raka jajnika.... miesiaczka przyszla i ja sie uspokoilam. jednak dwa tygodnie pozniej- zaczelam sie bac ze co z tego skoro ta miesiaczka przyszla, skoro nastepna pewnie nie przyjdzie? i tak dwa tygodnie zylam w strachu ze nie przyjdzie ale oczywiscie przyszla. na koniec wrzesnia poszlam z mama do ginekologa ktory mnie przebadał, oczywiscie bylam cala uryczana, powiedzialam pani ginekolog co wedlug mnie mi jest. ginekolog mnie zbadal, zrobil usg przez jame brzuszna, zbadal piersi i stwierdzil ze wszystko ok. bylam taka zadowolona jak dowiedzialam sie ze nic mi nie jest! tylko ze przez jeden dzien. nastepnego dnia stwierdzilam ze tym razem to juz naprawde nie bedzie kolejnej miesiaczki. w miedzyczasie rodzice wzielli mnie do psychiatry. pani psychiatra stwierdzila depresje lekowa i przepisala mi sertagen. no ale ja oczywiscie dalej sie nie poddawalam. w internecie znalazlam, że rozstępy, okraga buzia i zaburzenia miesiaczkowania moga wskazywac na guza przysadki mozgowej. i znowu zaczelo sie na calego... polecialam na badania krwi po ktorych mozna stwierdzic obecnosc guza i oczywiscie caly czas ryczalam bo juz wiedzialam co na nich wyjdzie. oczywiscie nic nie wyszlo. teraz, powinnam dostac za pare dni okresu. no i niestety, wydrapalam sobie jakby rane na piersi, diagnoza- rak piersi. rana sie zagoiła, ale teraz zaczelam wynajdowac wszystkie objawy! ze ta mnie jakos dziwnie boli przy niektorych ruchach, ze brodawka po tej stronie jest wieksza, ze w ogole jest jakas asymetryczna... mama mi ciagle mowi ze cialo ludzkie nie jest symetryczne i ze dopiero co lekarz mnie badal i ze na pewno by cos zauwazyl... ciagle szukam tam jakiegos guzka i ''wczuwam'' sie w odczucia w tamtym miejscu. poza tym caly czas towarzyszy mi uczucie niepokoju, ze niedlugo umre, nie mam w ogole motywacji do niczego bo po co sie np uczyc skoro czeka mnei szybki koniec|? boje sie az to pisac...