onnnn21

ponawiam po długim czasie pytanie...

Witam ponownie ! Dziś odważyłem się i poszedłem do psychologa/psychoterapuety. Wygadałem mu się, wszystko jakby zeszło ze mnie. Miły człowiek który potrafi słuchać. Były obawy, i wiele pytań czy na pewno tam iść, przecież nie jestem "czubkiem" ale nie żałuję. Stwierdził że mam stan lękowo-depresyjny czy jakoś tak, i skierował mnie na wizyte u psychiatry. Gdyż stwierdził że może trzeba będzie wszcząć leczenie farmakologiczne. Miał ktoś z was taką diagnozę ? I czy długo zajęło wam wyjście z tego ? Dzięki z góry za pomoc

witajcie....jakoś nie mogę zebrać się na pójście z tym do specjalisty...pewnie wielu uzna że jestem jakimś "bajkopisarzem" bo odzywam się po kilku miesiącach ale nie...po prostu miałem lepszy okres a teraz znowu dołek i uciekam się chyba z tym wszystkim do internetu...

a jak jest teraz z tobą ? lepiej ?

nie studiuję a pracuję....mieszkam z rodzicami i nie mam dziewczyny ;/

mam swój charakterek ale teraz wszystko dosłownie sie pieprzy.......

coraz gorszą...ale to nie temat aby roztrząsać go tutaj publicznie ale nieciekawą...

okej ! dziekuję za pomoc ! będę powoli coś robił w tym kierunku !

jestem z Wielkopolski.

powiem szczerze że czytałem troche o moich objawach i wywnioskowałem że najabrdziej do tych objawów pasuje właśnie nerwica...

no cóż...od kilku dobrych lat mam takie problemy , nie umiem odnaleźć sie wśród ludzi, znajomych...straciłem już ich wielu. Życie mam niezbyt ciekawe, kiedyś jeździłem na imprezy, a to gdzieś jakieś wypady ze znajomymi a teraz praktycznie nic...siedze w domu bo po prostu wiem że jak wyjdę z domu do ludzi to bede sie zle czuł, nie bede umiał z nimi gadać, nie wiem o czym.... ktoś coś do mnie mówi to mam czasem takie "zawieszenie" wyłączam sie całkiem...często się "czerwienie" pocę w niektórych sytuacjach....czasem lubię sięgnąć po jakieś piwko aby o tym wszystkim zapomnieć.... a te wszystkie problemy wpłynęły między innymi na moją naukę...brak pamięci i koncentracji o której wspominałem....skończyłem szkołę ale z problemami...przykre ale prawdziwe...

ja mam zamiar udać się do psychiatry a co dalej to nie wiem sam...

przepraszam że mało się odzywam ale czytam wasze wszystkie posty i próbuję sobie je poukładać w głowie bo każdy ma inne poglądy na ten temat...a ja naprawde nie wiem od czego zacząć...

Mam nadzieję że będzie jeszcze kiedyś gites a ja zacznę normalnie funkcjonować w świecie....ale najbardziej przeraża mnie ten brak pamięci, nieraz spotkam kogoś znajomego nawet nie wiem o czym z nim gadać bo po prostu nie zbieram nowych informacji z życia. Brak jakiejkolwiek koncentracji....

"poszukaj pomocy" tak łatwo się mówi...