czym dochodzę do wniosku że nawet mój śmiech jest bez sensu.
6 miesięcy temu miałam wyciętego góza, który okazał się całe szczęscie nie szkodliwy. Od tamtej pory wciąż choruję, ale nie wiem czy te moje choroby nie są przesadzonę, czy nie tkwią bardziej w mojej psychice. Na pewno osłabienie nie, ale mdłości? ostatnio brak apetytu. Jakiś czas temu bóle brzucha, które były nie do zniesienia, no i nie często zdarzające sie ale jednak-wymioty.
Od dwuch tygodni nie wychodzę z domu, od pół roku zdaża mi się nie pójść na zajęcia, po to żeby siedzieć w domu. Nie robie wtedy nic. Wogóle nic nie robię. Zostawiłam pracę, na uczelni jestem gościem. nie mogę się skupić. Niszczę siebie i swoje życie i zdaję sobie z tego sprawę, ale zwyczajnie nie potrafię tego zmienić.
Czy to jest depresja? czy zwykły leń i hipohondira?
gdzie szukać pomocy?
