Aleksandra 71

Jestem Ci bardzo wdzięczna, że napisałaś i potraktowałaś mnie jak człowieka...Jakoś mi tak teraz lżej...

Jesteście Wszyscy tacy mili, serdeczni, aż trudno uwierzyć...ja nie mam nikogo, komu mogłabym powiedzieć o swoich lękach. Szukałam w internecie i dostalam ,, po głowie" od tamtej pory nie wierzę w ludzi. Nie mogę po raz kolejny opisywać swojej historii, ale może i dla mnie Ktoś znajdzie ludzkie słowo, bo wiem, że jestem na granicy... tym bardziej, że wychodzę z domu tylko jak muszę, tzn. głównie po leki...Czy znajdzie się Ktoś, Kto mi odpisze?