Cześć.
Sam nie wiem od czego zacząć, bo tak naprawdę mam w głowie teraz tylko jedno. Pierwszy raz od dawna myślę o samobójstwie. Miałem już kiedyś takie epizody, ale czuję że ten różni się od poprzednich.
Jestem po prostu zmęczony światem i mam dość. Nie wiem czy to kwestia mojej wrażliwości, ale czuję się jakbym był w jakimś Matrixie. Frustruje mnie społeczeństwo i to jakie jest ograniczone, a najbardziej fakt że nawet gdybym bardzo chciał żyć poza nim to nie jestem w stanie się z tego systemu uwolnić.
Szczerze mówiąc to uczucie "Matrixa" mi nie daje spokoju od dłuższego czasu, bo mam wrażenie że nasze ego w ludzkie przysłania prawdę, która jest bardzo gorzka. Nie wiem jak to ująć żeby nie zabrzmieć arogancko, ale czasem mam wrażenie jakby wiele osób dookoła mnie było marionetkami zniewolonymi przez własne emocje czy wynalazki społeczeństwa takie jak pieniądze. Zero własnego myślenia, ale za to jak wiesz który guzik nacisnąć to możesz wywołać w tłumie pewną reakcję taką jak strach czy inne dowolne emocje.
Czasem bezmyślność niektórych do tego stopnia mnie dotyka, że rodzą się we mnie emocje których się wstydzę, takie jak złość a nawet chęć skrzywdzenia takiej osoby. Tylko potem znowu ta bezsilność, bo tak naprawdę wiem że nic to nie zmieni i przychodzi chwila opamiętania - dobrze, że ta chwila jest, bo gdybym się tej złości poddał to pewnie bym wpadł w błędne koło razem z innymi.
Zdaję sobie sprawę z tego że świat nie może być utopią i musi być w nim miejsce na cień. Zabija mnie tylko to że dookoła jest coraz więcej brutalności i coraz mniej empatii. Zwłaszcza, że człowiek naprawdę jest zdolny do dobra, bo skoro człowiek potrafił zorganizować coś takiego jak obozy koncentracyjne to wiem, że jest w nim też dużo siły twórczej żeby działać po tej drugiej lepszej stronie.
Naprawdę czasem mam wrażenie, że człowiek to ostatnia jednostka jakiej służy społeczeństwo. Truje mnie to strasznie i naprawdę czuję jak ucieka ze mnie życiowa energia. Do tego stopnia że mam prawdziwe myśli samobójcze...
