Cześć. Mam 21 lat i od dobrych 6 lat męczę się ze swoim ciągłym złym samopoczuciem, stanami, kiedy nie mogę przez kilka dni się na niczym skupić, momentami, kiedy tak bardzo chcę się zabić, że muszę sobie zrobić coś innego, np zacząć bić w ramię, żeby jakoś odciągnąć myśli od samobójstwa. Od jakichś 2 lat mam coś jakby ataki paniki, czasem jest tak, że mam 4 w ciągu tygodnia, a czasem 1 przez cały miesiąc. Kiedyś się bardzo często cięłam, żeby się ukarać za wszystko, np kiedy miałam miałam 80 punktów na 100 ze sprawdzianu, to cięłam się 20 razy itp. 10 miesięcy temu zaczęłam pracować (jednocześnie studiuję) i jest tam bardzo miła atmosfera, ale mimo to, ja ciągle myślę, że każdy się ze mnie śmieje i mnie nienawidzi. Nienawidzę strasznie mojego ciała, bo jest całe w siniakach i bliznach i każdy pyta, czy mam jakiś problem w domu i nie wiem, jak mam powiedzieć, że to ja jestem tym problemem, że sama sobie to robię. Myślicie, że jak pójdę do psychiatry, to on mnie wyśmieje? Bo przecież ja sobie sama wmawiam wszystko i przez to się tak źle czuję. Chcę się zmienić dla mojej przyjaciółki, bo ona mówi, że nie może patrzeć, jak siebie niszczę samą, ale ja myślę, że może z czasem znormalnieję i może to ciągle hormony szaleją i nie wiem co zrobić.
