antoni97

No chodzę na warsztaty terapii zajęciowej, przyjęli mnie. Ale ostatnio znów mnie dopadła depresja...

No jak ogólnie według Ciebie jest z intelektem? Czy też uważasz że masz słaby intelekt?

A się zapytam: Jak u Ciebie z intelektem?

Pewnie dlatego, że moi rodzice na wszystko mi pozwalali. Pewnie nie przyszło im na myśl, że nie zdawałem sobie z tego sprawy jako dziecko że to że nic nie robię tylko ciągle się bawię czy oglądam bajki to tak negatywnie wpłynie na moje dorosłe życie. Według mnie mogli mi zabrać zabawki i wyłączyć bajki i uczyć robić różne prace domowe itp. Co z tego, że nie chciałem! I jeszcze coś: za bardzo przyczepilem sie tego mojego niskiego wyniku IQ kiedys z poradni. Uważam, że ma ono duże znaczenie w życiu.

Trochę przesadziłem, ale według mnie mnie moi rówieśnicy te wymienione przeze mnie przykłady załapali szybciej ode mnie. Ale masz rację, najważniejsze że się w końcu nauczyłem. Nie mam upośledzenia intelektualnego, tylko uważam że to dziwne że przepuszczali mnie do następnej klasy mimo, że nie umiałem tylu rzeczy.

Ponawiam pytanie: Czy uważacie, że na WTZ się kwalifikuje?

Naprawdę tak późno tych rzeczy się nauczyłem! Czy ktoś mi jeszcze odpowie na pytanie?

Ktoś ma jakiś pomysł? Bo inaczej ciężko będzie przebrnąć mi przez życie...

A czy myślicie, że na warsztaty terapii zajęciowej się kwalifikuje?

Otóż niby moje IQ jest w normie ale na każdych zajęciach grupowych zawsze jestem najgorszy. Przez to wolę się trzymać z osobami z niepełnosprawnością intelektualną, żebym nie był najgorszy. Bo nie lubię wręcz nienawidzę taki być. Jak to zmienić, żeby nie przejmować się, nie załamywać się jak na zajęciach wypadnę najgorzej?

Prosiłbym o szczerą odpowiedź na pytanie czy to, że wielu wielu rzeczy dowiedziałem się/nauczyłem się później niż inni to czy to oznacza opóźnienie intelektualne? No później nauczyłem się odczytywać godziny z zegara, wiązać buty, pór roku, miesięcy, no dużo by tu wymieniać. Też później poznałem swoją datę i miejsce urodzenia.

Witam. Mam 27 lat i według siebie powinienem był zostać odroczony od obowiązku szkolnego, ale nie zostałem. Przeglądając swoje dawne opinie z poradni to na początku zerówki jak zostałem zbadany to wypadłem negatywnie ze względu na znacznie obniżoną koncentrację i niedojrzałość emocjonalną, jest tam też napisane że zachowywałem się infantylnie jakbym nie miał 6ciu lat. Nie wiem jakim cudem poszedłem do szkoły o czasie, bo moje zdolności intelektualne były słabsze od innych, ale upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim nigdy nie zostało u mnie stwierdzone, co najwyżej według testów dolna granica normy a jak zbadałem mając ze 20 lat to już lekka ociężałość umysłowa. Nie wiem też jakim cudem skończyłem liceum, jestem pewny że nauczyciele przepuszczali mnie z litości ponieważ moja wiedza szkolna była zerowa. Przez to, że zawsze byłem totalnie rozkojarzony i że nie umiałem opowiadać własnymi słowami nie podszedłem do matury. Tak gdzieś do 10 roku życia miałem nazwijmy echolalie, rzeczywiście powtarzałem po innych słowa/zdania nie rozumiejąc sensu i logiki choć nie zawsze. Po prostu od zawsze byłem opóźniony intelektualnie, wielu wielu rzeczy nauczyłem się/dowiedziałem się później niż inni. I dlatego uważam, że to był błąd że nie poszedłem rok później do szkoły i za błąd uważam też to, że rodzice posłali mnie do liceum a nie zawodówki. Nie pracuję, nigdy nie pracowałem, miałem staż i wolontariat. Dostaję rentę. W orzeczeniu mam, że jestem niezdolny do pracy. Dysleksja w podstawówce u mnie stwierdzona. ADD też, to znaczy mam wszystkie objawy ale zawsze u Psychologa mi wychodziło, że mam problemy z koncentracją. A czy to wgl możliwe, żebym kiedyś miał echolalię i z wiekiem minęła? W wieku 18 lat jak byłem u Psychologa to prosiła ona o nagrania jak byłem mały i na ich podstawie stwierdziła u mnie zaburzenia ze spektrum autyzmu. Ale czy to możliwe, żebym z czasem z nich wyszedł? I przede wszystkim kiedyś nie umiałem tak pisać jak piszę teraz. I jeszcze się zapytam czy kwalifikuje się na warsztaty terapii zajęciowej? Czy tam trzeba mieć stwierdzone co najmniej upośledzenie lekkie? Ps. Ja się właśnie lepiej czuję wśród osób z niepełnosprawnością.

Witam. Chciałbym się zapytać czy ktoś z was kiedyś w opini z poradni miał podobnie? Ps. To moje podsumowanie jak miałem 6 lat

Cześć. Zgadzam się z Tobą. Też mam 25 lat i właśnie ostatnio staram się wszystko nadrabiać

Ja też mam 25 lat i właśnie już coraz mniej mam tych czarnych myśli czy stanów depresyjnych. Od ponad miesiąca biorę nowe lżejsze leki i czuję się po nich dobrze. Nie czuję, żebym miał np zachowania agresywne... Ps. Od niedawna jestem jak na razie przynajmniej wolontariuszem w środowiskowym domu samopomocy i jest fajnie. Pomagam chorym osobom dorosłym A co do tematu to już nie uważam, że jestem głupi.