Kilka lat temu miałam pierwsze ataki, najpierw lekarz myślał ze to infekcja, przepisał antybiotyk, poprawiło się ale po paru dniach powróciło. Pojechałam do polskiej kliniki bo mieszkam za granicą, zrobił badania krwi i przepisał xanax kazał brać parę dni nawet mi nie mówił co to...myślałam że alergia, ale przeszło mi na kilka lat. Zaczęło się po nowym roku kiedy miałam wypadek w pracy, plecy mi siadly okazało się ze mam naczyniaka na kregoslupie dwa dyski wysunięte i zmiany zwyrodnieniowe Plus torbiel na jajniku na 7cm. Pracowałam fizycznie, poszlam na chorobowe zaczęłam strasznie tyc bo nie miałam tyle ruchu i zaczęłam się trochę załamywać. Atak paniki złapał mnie pierwszy raz po długiej przerwie w czerwcu tego roku kiedy prowadziłam samochód to było okropne nie wiem jak dojechalan do domu...mąż zawiózł mnie do lekarza gp który stwierdził atak paniki i przepisał mi propranalol i kazał brać kiedy mnie złapie. Wzięłam 2 tabletki nie chciałam tego brać; pojechałam na miesiąc do Polski gdzie dostałam lęków bałam się sama spać w pokoju cały czas kłucie w klatce ale starałam się tym nie przejmować, przy okazji dowiedziałam się że jajniki są już ok, ale za to mam niedoczynność tarczycy.. wróciłam za granicę i było ok zaczęłam brać hormony i czułam się ok do czasu kiedy pojechałam na wymarzony urlop do Włoch...pierwszej nocy obudziłam się z dusznosciami i szalejacym tetnem...potem ciągle pieczenie w klatce piersiowej i samopoczucie straszne... myślałam że jestem chora więc jak wróciłam lekarz wypisal mi anytbiotki na zapalenie oskrzeli i znów ta sama historia antybiotyk pomógł ale po 3 dniach zakończenia antybiotyku znowu nudności duszności zmęczenie niechęć do wszystkiego i znów poszlam do lekarza i dostałam następny antybiotyk i sterydy mimo że płuca czyste..po sterydach dostałam takich lęków i paranoi myśli samobójczych miałam już dość pojechałam do mamy i ona zabrała mnie do polskiego internisty który powiedział że to niestety zaawansowana nerwica przepisał mi seroxat i xanax i dzisiaj rano wzięłam pierwszą tabletkę, chciałam sporowbac sama to sobie poukładać ale już nie dawalam rady. Nie korzystałam z psychoterapii, myślałam o tym ale kiedy źle się czuję to dzwonię do mamy pogadam wyplacze się i to mi pomaga.
