Witam jestem tu nowa jestem mama dwójki dzieci- chłopców 10, 3. Od kilku lat z przerwami lecze sie na nerwice lekowa.zaczelo sie to 5 lat temu wtedy dostałam pierwszego ataku szukalam pomocy u wszystkich lekarzy jednak od każdego otrzymywałam ta sama wiadomość zdrowa jak ryba a ja czułam sie okropnie cały czas miałam wrażenie ze umieram balam sie wychodzić z domu , balam sie zostawać sama trafiłam do psychiatry bralam andepin po ok roku wszystko minelo czułam sie dobrze odstawilam leki i tak zylam sobie bez nich kilka lat pozniej zdecydowałam sie na kolejne dziecko i po urodzeniu wszystko wróciło znowu a ja wrocilam do leków . Nie brałam ich dlugo szybko się ogarnęłam i tak po następnych dwóch latach kolejny nawrót choroby ale i kolejna wizyta u psychiatry poraz kolejny andepin miansec i doraźnie lorafen. Tylko ze teraz dopiero zaczol sie koszmar prawdziwy dla mnie koszmar . Pojawily sie okropne ciągle myśli o mlodszym dziecku o tym ze mogłabym mu cos zrobic ze go nie kocham jest to odwrotność całego mojego zycia jestem przeszczęśliwa mama kocham moje dzieci nad życie wszystko poswiecilam im . Nie pracuje jestem tylko dla nich a tu Glowa zawalona takimi myślami boje sie zostawać sama z synkiem w domu wtedy zaczynam sie trząść serce bije mi szybciej jestem bardzo przestraszona. Nie moge się z tym uporać dlaczego ta myśl ciągle siedzi mi w glowie dlaczego dotyczy ona osoby najbliższej memu sercu. Czy jest ktos kto ma podobne myśli? Jak mam z tym zyc? Błagam o pomoc. Leki biorę juz od przeszlo 2 tyg i nie ma żadnej poprawy. Uporam sie ze wszystkim byle te okropne myśli wyszly z mojej glowy
