fiodor_dostoyevski

dzieki za odpowiedz. wg mnie w jej rodzinie to nie bylo tak ze tato porzucil rodzine - po prostu babcia (matka matki) mocno chciala miec corke przy sobie wraz z wnukami (tak wiem ze to chore) i nawet do tej pory razem mieszkaja... najgorsze są inne nienormalne zachowania - ciągłe twierdzenie ze ją zdradzam/chodzę do burdeli (nie wiem kiedy miałbym to robić praktycznie wiekszosc czasu spedzamy ze sobą razem, także ze znajomymi, ja jak zaliczę raz na rok wyjazd z kumplami to jest dobrze) - - wybuchy złości, agresji - krzyki np o 23 w nocy, walenie w rury cieplne w domu - - obrzucanie błotem innych - tekstami "głupia dz***ka, s**a" oczywiście nie bezpośrednio w twarz tylko w rozmowach ze mna. - jeżeli ktoś myśli inaczej niż ona - ciągłe przekonanie o własnej racji - tylko ja mam rację, a inni co najwyżej mnie krytykują i robią to złośliwie

witam, to i ja opiszę swój problem, który zdaje mi się dosyć podobny. Jesteśmy z żoną 2 lata po ślubie. Ona raz na jakiś czas miewa humory na zasadzie - "nienawidzę twoich rodziców. robią wszystko by nas skłócić" - "rozejdźmy się, ja wiem że ty razem z nimi do tego dążysz" (gwoli ścisłości, rozmawiam z rodzicami może raz na miesiąc, zazwyczaj o jakiś bzdurkach) - miesiąc przed Wielkanocą - "nie zaprosili mnie jeszcze, ja nigdzie nie jadę, jedź sam ja poszukam jakiegoś jajeczka dla bezdomnych i samotnych". .. - "nigdy nie będziemy nic mieli, bo oni nie zechcą nam pomóc" (dodam, że oboje mamy tyle lat co III RP, zarabiamy razem około 7 tysięcy/miesiąc i mamy dwa samochody warte ca. 20 tysięcy złotych/każdy - wiadomo, milionerami nie jesteśmy ale chciałbym, by każdy żył w takiej "biedzie") - i tym podobne, jakże miłe sercu i pocieszające wypowiedzi. jak zapewne mogliście wykoncypować z powyższych wypowiedzi, szanowna ślubna miewa pretensje o to, że rzekomo moi rodzice jej nienawidzą i robią wszystko by nas skłócić. Nie potrafi przyjąć najmniejszej krytyki (ba, nawet za krytykę potrafi uważać sytuację, gdy ktoś ma inne zdanie niż ona). Potrafi robić karczemne awantury u moich rodziców, po czym stwierdza, że to ja sprowokowałem sytuację (bywam porywczy to fakt, lecz przechodzi mi po 2-3minutach). Moi rodzice mają do żony stosunek neutralny, z naciskiem raczej na pozytywny - inna sprawa, że nie są osobami, które jakoś nadmiernie wyrażają swoje emocje, w przeciwieństwie na przykład do jej dziadków. Cóż, różni są ludzie. Nie potrafię zrozumieć Jej zachowania. Tego rodzaju wypowiedzi na pewno nigdy nie padły z moich ust w stosunku do rodziców/dziadków żony. tak swoją drogą dodam mały szczególik, może to w czymś pomoże - w jej domu rodzinnym panował (i panuje nadal) dziwny układ rodzinny - ojciec mieszkał oddzielnie (prowadził mały zakład produkcyjny 30 kilometrów dalej), a matka z babcią i dziadkiem (swoimi rodzicami) wychowywały żonę i jej brata. Wizyty u ojca były raz na tydzień. co to jest? co ja robię nie tak? Mnie już to wykańcza nerwowo, nie jestem w stanie pracować, czasem nie mam siły wstać z łóżka - ale jestem facetem więc wolę działać niż się zamartwiać.