Tytania

Mnie od dłuższego czasu męczą myśli dotyczące zwierząt. Wiecznie się przejmuję tym, że tyle psów, kotów jest codziennie wyrzucanych. To brzmi dość lekko, bo pewnie większość osób jest wrażliwa w tym temacie. Niestety, ja wariuję i spędzam długie godziny przeglądając Internet, roztkliwiając się, a potem przeżywając, iż nic nie mogę zrobić. Strasznie, strasznie męczące. Ba, nawet znam początek tej historii. Trzy lata temu zaadoptowaliśmy psa, który musiał wrócić, bo nie poinformowano nas o jego problemach behawioralnych. Był agresywny, nawet spotkania ze specjalistami nie pomagały. Myślę, że od tamtej pory trzymają się mnie mocne wyrzuty sumienia, idealizuję tego psiaka i wytykam sobie, iż mogłam zrobić więcej.

Oj, jak ja tęsknię za czasami, gdy nie wmawiałam sobie setek chorób. Muszę pokusić się o stwierdzenie, że Internet to spory wróg dla hipochondryka. Wpisuje się objawy, które męczą — od razu wyskakuje mnóstwo stron pełnych raka, cukrzycy, jaskry…

Dobry wieczór. Postanowiłam się zarejestrować, bo nieelegancko jest jedynie podczytywać. Mam nadzieję, że znajdę tutaj pewnego rodzaju ukojenie wśród moich problemów. Cóż, wierzę — jesteśmy w tym poniekąd razem. Zmagam się z nerwicą natręctw, kilkoma fobiami, uporczywymi myślami o śmierci. Nic przyjemnego. Stres, ciągle przeplatany ze stanami okropnej melancholii, ale zdarzają się też te dobre chwile. Staram się ich trzymać, co nie jest takie łatwe. Pewien spokój odnajduję w książkach, tyle dobrego. Koniec smutków, bo od samego pisania można się podłamać. Bardzo się cieszę, że tutaj jestem i liczę, iż zostanę na dłużej.